Οι Jethro Tull επιστρέφουν στην Αθήνα με τον ακούραστο Ian Anderson, για μια συναυλία στον Λυκαβηττό που υπόσχεται να μείνει αξέχαστη. Από το This Was του 1968, τις συνεργασίες με Led Zeppelin και Pink Floyd, μέχρι το Grammy του 1989, το συγκρότημα συνεχίζει να γράφει ιστορία. Ένα ταξίδι 60 χρόνων rock έρχεται στη σκηνή της Αθήνας – γεμάτο θρύλους, εκπλήξεις και εμβληματικά τραγούδια
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η παγκόσμια μουσική σκηνή έβραζε. Οι Beatles βρίσκονταν στο απόγειο της δημιουργικότητάς τους, οι Rolling Stones έδιναν τον δικό τους πιο «ακατέργαστο» ήχο στο rock, και ολόκληρη η Ευρώπη έμοιαζε να χορεύει σε νέους ρυθμούς. Τότε, ένα συγκρότημα από το Μπλάκπουλ ήρθε για να αναστατώσει το τοπίο με τρόπο που κανείς δεν περίμενε. Οι Jethro Tull, με το ντεμπούτο άλμπουμ This Was το 1968, μπήκαν στα charts και των δύο πλευρών του Ατλαντικού και ξεκίνησαν να χτίζουν έναν μύθο που διαρκεί μέχρι σήμερα.
Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 60 χρόνια, αλλά το όνομα Ian Anderson εξακολουθεί να είναι συνώνυμο με τη ζωντανή ψυχή του συγκροτήματος. Ο χαρισματικός frontman, που στα 78 του συνεχίζει ακούραστα, παραμένει η κινητήρια δύναμη των Jethro Tull, το μοναδικό σταθερό τους μέλος και ο άνθρωπος που έβαλε το φλάουτο στη hard rock σκηνή. Και το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου, το Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού θα υποδεχθεί ξανά το θρυλικό συγκρότημα για μια μοναδική συναυλία, γεμάτη αναμνήσεις και μουσική ιστορία.
Η μουσική πορεία των Jethro Tull είναι γεμάτη αντιθέσεις. Από τη μία, πρόκειται για μια μπάντα που αγαπήθηκε για τον πρωτοποριακό ήχο της και τη μίξη blues, jazz και progressive rock. Από την άλλη, είναι γνωστοί για την ιδιορρυθμία τους και για το ότι δεν υπήρξαν ποτέ ένα «εύκολο» συγκρότημα. Ο Anderson, εκτός από frontman, υπήρξε και ο άνθρωπος–ορχήστρα: κιθάρα, σαξόφωνο, μπαλαλάικα, μπουζούκι, και φυσικά το διάσημο φλάουτο που έγινε σήμα κατατεθέν.
📌 Διαβάστε Eπίσης: Jethro Tull: Από τα blues στην εκκεντρικότητα – Πώς γεννήθηκε ο πιο αλλόκοτα αυθεντικός ήχος της rock
Το ίδιο το όνομα του συγκροτήματος είναι μια μικρή ιστορία από μόνο του. Δεν το επέλεξαν τα μέλη, αλλά ο μάνατζέρ τους, εμπνεόμενος από έναν Άγγλο αγρότη του 18ου αιώνα, τον Jethro Tull, που υπήρξε πρωτοπόρος στη γεωργία. Κι όμως, αυτό το φαινομενικά τυχαίο όνομα έμελλε να γίνει θρύλος.
Η αλήθεια είναι ότι οι Jethro Tull δεν δίστασαν ποτέ να πάνε κόντρα στο ρεύμα. Το 1969 απέρριψαν την πρόταση να παίξουν στο Woodstock, το φεστιβάλ που καθόρισε μια ολόκληρη γενιά. Και όμως, στην ταινία για το Woodstock ακούγεται το This Was, σαν μια υπενθύμιση του τι θα μπορούσαν να είχαν προσφέρει στη σκηνή.
Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα πρώτα χρόνια, ένας άλλος μύθος πέρασε για λίγο από το συγκρότημα: ο Tony Iommi, ιδρυτικό μέλος των Black Sabbath, βρέθηκε για δύο εβδομάδες μαζί τους το 1968. Πρόλαβε μάλιστα να εμφανιστεί με τους Jethro Tull στο Rock ‘n’ Roll Circus των Rolling Stones, μια ιστορική εμφάνιση που κυκλοφόρησε μόλις το 1995.
Η λίστα με τις θρυλικές συνεργασίες συνεχίζεται: οι Jethro Tull άνοιξαν την πρώτη περιοδεία των Led Zeppelin στις ΗΠΑ, ενώ κάποτε έκαναν και opening για τους Pink Floyd. Είναι οι στιγμές που δείχνουν το μέγεθος του συγκροτήματος, ακόμα κι αν η ιστορία δεν τους τοποθέτησε πάντα στην πρώτη γραμμή.
📌 Διαβάστε Eπίσης: Οι Rolling Stones ξαναμπαίνουν στο στούντιο – Το νέο album που φέρνει φήμες για περιοδεία
Μία από τις πιο συζητημένες στιγμές της καριέρας τους ήταν το Grammy του 1989. Τότε, οι Jethro Tull πήραν το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Best Hard Rock/Metal Performance για το άλμπουμ Crest Of A Knave. Η νίκη τους άφησε τους fans άναυδους, καθώς οι περισσότεροι περίμεναν ότι το βραβείο θα πήγαινε στους Metallica. Την επόμενη χρονιά, όταν οι Metallica ανέβηκαν να παραλάβουν το δικό τους Grammy, σχολίασαν με σαρκασμό: «Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους Jethro Tull που δεν ήταν υποψήφιοι φέτος».
Πέρα από τη μουσική, ο Anderson δεν έμεινε αδρανής. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έως και το 2010, ήταν ιδιοκτήτης ενός ιχθυοτροφείου σολομού στη Σκωτία. Η επιχείρηση απασχολούσε πάνω από 400 άτομα και έγινε ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος παραγωγός καπνιστού σολομού στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ανάμεσα στους πελάτες; Το πολυκατάστημα Harrod’s του Λονδίνου. Είναι μια πτυχή της ζωής του που δείχνει πόσο πολυδιάστατος είναι, πέρα από τον ρόλο του ροκ σταρ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις ελληνικές στιγμές τους. Το 1992, ο Γιώργος Νταλάρας βρέθηκε στη σκηνή με τον Anderson στην Αθήνα. Μαζί ερμήνευσαν το παραδοσιακό John Barleycorn και το Ruby Tuesday των Rolling Stones, σε μια βραδιά που έμεινε αξέχαστη στους Έλληνες fans.
📌 Διαβάστε Eπίσης: Ο Paul McCartney στο κοινό των Oasis: Το «Fabulous» review που έγινε viral
Η συναυλία στο Λυκαβηττό έρχεται να επιβεβαιώσει ότι οι Jethro Tull δεν είναι απλώς ένα συγκρότημα του παρελθόντος. Είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της μουσικής, που εξακολουθεί να εξελίσσεται και να προσφέρει εμπειρίες. Ο Anderson παραμένει ένας ακούραστος δημιουργός, που ακόμα και σήμερα δίνει όλο του το είναι σε κάθε live.
Το πρόγραμμα υπόσχεται ένα ταξίδι σε έξι δεκαετίες μουσικής: από τα πρώτα blues και folk κομμάτια, μέχρι τα progressive αριστουργήματα που καθόρισαν μια εποχή. Για τους παλιούς fans είναι μια ευκαιρία να ξαναζήσουν τις στιγμές που τους σημάδεψαν, και για τους νεότερους μια σπάνια δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά έναν μύθο που έγραψε ιστορία πριν γεννηθούν.
Όταν οι Jethro Tull ανέβουν στη σκηνή του Λυκαβηττού στις 20 Σεπτεμβρίου, δεν θα είναι απλώς μια συναυλία. Θα είναι μια υπενθύμιση ότι η μουσική μπορεί να ξεπερνά γενιές, να γεφυρώνει εποχές και να παραμένει πάντα ζωντανή. Και αυτό ακριβώς είναι το μυστικό τους: έξι δεκαετίες μετά, εξακολουθούν να μας ταξιδεύουν.
