Η σχέση του Prince με την τεχνολογία ήταν πάντοτε σύνθετη. Αν και την αξιοποιούσε ως εργαλείο για την τέχνη του, δεν την άφησε ποτέ να επισκιάσει την ουσία του έργου του.
Όπως έλεγε ο ίδιος: «Η τεχνολογία είναι ωραία, αλλά πρέπει να τη χρησιμοποιείς εσύ και όχι να σε ελέγχει εκείνη». Με αυτή τη φιλοσοφία, ο Prince προτιμούσε την αναλογική προσέγγιση, και όχι άδικα.
Παραδόξως, η αναλογική μουσική θεωρείται πλέον το μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξαφάνιση αρκετών ψηφιακών σειρών του Netflix, οι οποίες σβήνονται για να δημιουργηθεί χώρος για νέες επιτυχίες.
Ολόκληρα έργα τέχνης διαγράφονται, αφήνοντας πίσω κενό, κάτι που συμβαίνει και στη μουσική, με αποτέλεσμα να χάνεται η ανθρώπινη διάσταση της τέχνης.
Μία από τις συνέπειες αυτής της τάσης είναι ότι οι μουσικοί αναγκάζονται να προσαρμόσουν τη δημιουργικότητά τους στη σύγχρονη, εφήμερη φύση της τέχνης, οδηγώντας σε μουσική προσανατολισμένη στη μόδα και στην τάση του viral, ενώ διαχρονικά αριστουργήματα θυσιάζονται στον βωμό της πολιτιστικής λήθης.
Έτσι, παρότι η παρατήρηση του Prince για την τεχνολογία μπορεί να φαίνεται απλή, αποτέλεσε ένα σταθερό πιστεύω που καθόρισε το καλλιτεχνικό του έργο.
Παρόμοια με τον Prince, ο John Lennon ήταν επίσης ένθερμος υπέρμαχος της αναλογικής μουσικής. Από νεαρή ηλικία, οι Beatles κατέγραφαν την ουσία της εποχής τους, προσφέροντας διαχρονική καλλιτεχνική ακεραιότητα στο έργο τους και αποτυπώνοντας τον πολιτισμό της εποχής.
«Η εποχή του rock star έχει πεθάνει», είχε δηλώσει ο Prince στο Minnesota Monthly, με έναν τρόπο που θύμιζε την κοινωνική ευαισθησία του Lennon.
Ο Prince έβλεπε τη μουσική ως ένα μέσο που πρέπει να παραμένει πιστό στον εαυτό του για να αντέξει στο χρόνο. Είτε μέσω αναλογικών μέσων είτε μέσα από ειλικρινή συναισθήματα, η μουσική, κατά τον Prince, πρέπει να έχει αλήθεια και ακεραιότητα για να γίνει διαχρονική, σε έναν κόσμο που παράγει αμέτρητα νέα τραγούδια καθημερινά.
Ο John Lennon θεωρούνταν από τον Prince αληθινός καλλιτέχνης που παρέμενε πιστός στον εαυτό του και στην εποχή του.
Η Διαχρονικότητα της Μουσικής του John Lennon
Κατά τον Prince, όταν ο Lennon άρχισε να εκφράζει ξανά τους στοχασμούς του στα τραγούδια του, η μουσική του απέκτησε οικουμενική διάσταση. Ο Prince θεωρούσε πως ο Lennon δεν θα είχε γράψει το «Imagine» αν δεν είχε βιώσει τις προσωπικές του εμπειρίες με τη Yoko και την εσωτερική του αναζήτηση.
«Το “Imagine”, ευτυχώς, θα υπάρχει ακόμα και σε 2.000 χρόνια. Γιατί ο Lennon έγραφε αλήθειες», είχε πει ο Prince, τονίζοντας την αξία της αλήθειας στη μουσική.
Η βαθιά εκτίμηση του Prince για την αυθεντικότητα του Lennon και η οξυδερκής του ματιά στη σχέση τεχνολογίας και τέχνης αποτελούν πολύτιμα μαθήματα για τη σύγχρονη μουσική σκηνή.
Σε μια εποχή όπου η εφήμερη δημοτικότητα απειλεί να καταπιεί την καλλιτεχνική έκφραση, η έμφαση που έδιναν τόσο ο Prince όσο και ο Lennon στην αλήθεια και την ακεραιότητα παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ.
Ίσως η πραγματική πρόκληση για τους σύγχρονους καλλιτέχνες είναι όχι απλώς να ακολουθούν τις τεχνολογικές τάσεις, αλλά να ανακαλύψουν την αυθεντική φωνή τους μέσα στον ψηφιακό θόρυβο – όπως ακριβώς έκαναν αυτοί οι δύο θρύλοι.
