Οι αποτυχίες της «βασίλισσας της ποπ» στο κινηματογράφο έχουν επηρεάσει σημαντικά την καριέρα της.
Στις 18 Νοεμβρίου, η Μαντόνα αναφέρθηκε ξανά στην βιογραφική ταινία που εργάζεται εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια και αποφάσισε να καθυστερήσει το 2023 για να επικεντρωθεί στην τελευταία της περιοδεία, «The Celebration Tour», η οποία ανεστάλη στις ΗΠΑ λόγω μιας σοβαρής βακτηριακής λοίμωξης.
«Μετά από μέρες μάχης στο Λος Άντζελες, ακούγοντας παραγωγούς και ατζέντηδες να μου εξηγούν γιατί δεν μπορώ να κάνω την ταινία μου, συνειδητοποίησα ότι η ζωή μου είναι γεμάτη αμφιβολίες. Δεν υπάρχουν εύκολες επιλογές για μένα. Πρέπει να είμαι ευγνώμονη που δεν ζω μια συνηθισμένη ζωή. Δεν μπορώ να ακολουθήσω αυτή την πορεία με τον παραδοσιακό τρόπο», είπε στους σχεδόν 20 εκατομμύρια followers της.
Και προς έκπληξη των θαυμαστών της, η «βασίλισσα της ποπ» έθεσε μια ερώτηση που αποκαλύπτει την αβέβαιη κατάσταση του πρότζεκτ, το οποίο προς το παρόν φέρει τον τίτλο «Who’s That Girl»: «Πρέπει να κάνω μια σειρά ή μια ταινία μεγάλου μήκους;» Οι απαντήσεις ήταν, όπως αναμενόταν, ποικίλες. Από τη μία, πολλοί πιστεύουν ότι η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της δεν μπορεί να συνοψιστεί σε μια δίωρη ταινία. Από την άλλη, υπάρχουν και οι φωνές που υποστηρίζουν μια μορφή που θα της επιτρέψει να εκφράσει τις σκέψεις και τις εμπειρίες της σε βάθος, μέσα από μια παραγωγή σε πλατφόρμα streaming.
Στα σχόλια του Instagram, άλλοι προτείνουν μια τρίτη, πιο συνηθισμένη επιλογή: να γράψει τα απομνημονεύματά της. Καλλιτέχνες όπως ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Έλτον Τζον, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ και η Σερ έχουν ακολουθήσει αυτή την κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, η Μαντόνα φαίνεται να μην έχει διάθεση να αντιγράψει τα βήματά τους ή να συνεργαστεί με συγγραφέα-φάντασμα. Αυτό είναι κατανοητό. Ως πρωτοπόρος των μουσικών βίντεο, τα οποία απέκτησαν χαρακτήρα αυτοέκφρασης και πρόκλησης, προτιμά να καταγράφει τις επιτυχίες και τις περιπέτειές της μέσω εικόνας, αντί των λέξεων.
Από την πλευρά της, κανείς δεν περιμένει να αναπαραστήσει την αλαζονεία και την συμπεριφορά ντίβας που αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ «In Bed with Madonna» του 1991, όπου ο Άλεκ Κεσισιάν παρουσίασε χωρίς φίλτρα την πραγματικότητα πίσω από την περιοδεία «Blond Ambition». Ο αδελφός της, Κρίστοφερ Σισκόνε, που απεβίωσε τον περασμένο Οκτώβριο, αναφέρει στο βιβλίο του «Living with My Sister Madonna», που εκδόθηκε το 2008 και οδήγησε σε χρόνια σιωπής ανάμεσα στα αδέλφια: «Όταν αποδέχεται την βοήθεια άλλων και αφήνει τον έλεγχο, τα αποτελέσματα είναι καλύτερα, όπως συνέβη με την Evita. Οι λανθασμένες της επιλογές και η υπερβολική… έλεγχο δεν την υποστήριξαν.στην υποκριτική». Και είναι αλήθεια ότι η Μαντόνα έχει λάβει εννέα «Razzies»… κατά τη διάρκεια της καριέρας της.
Εκτός από τις ταινίες «Desperately Seeking Susan» (1985) και «A League of Their Own» (1992), οι αποτυχίες της στον κινηματογράφο έχουν σημαδέψει την καριέρα της. Το Χόλιγουντ ποτέ δεν την αντιμετώπισε σοβαρά, είτε ως ηθοποιό είτε ως σκηνοθέτιδα. Αυτή η αδιαφορία, σε συνδυασμό με την προκλητική και τολμηρή προσέγγιση της βιογραφίας της, έχει καθυστερήσει μια σημαντική πρωτοβουλία που, παρά την υποστήριξη μιας μεγάλης εταιρείας όπως η Universal, δεν έχει καταφέρει ακόμα να εξασφαλίσει την απαραίτητη χρηματοδότηση ή υποστήριξη για να προχωρήσει. Τουλάχιστον προς το παρόν.
Όταν μιλάμε για τη Μαντόνα, αναφερόμαστε σε ένστικτο, τόλμη και υπέρβαση. Από το αμφιλεγόμενο βίντεο του «Like a Prayer» μέχρι το προκλητικό βιβλίο «Sex», κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων δεκαετιών έχει αμφισβητήσει πολλές φορές τις κοινωνικές συμβάσεις, έχει παραμερίσει τις απόψεις των άλλων και έχει ακολουθήσει το όραμά της με απαρέγκλιτη αποφασιστικότητα. Ανυπομονώντας για μια βιογραφική ταινία που υπόσχεται να είναι εξίσου ανατρεπτική όσο και η ίδια, η «βασίλισσα της ποπ» είναι έτοιμη να επωμιστεί νέο ρίσκο. Άλλωστε, ποτέ δεν χρειάστηκε τη συγκατάθεση κανενός για να λάμψει: η πραγματική της δύναμη βρίσκεται στην αμφισβήτηση των κανόνων που ακόμη και πολλές νεότερες γενιές καλλιτεχνών διστάζουν να ανατρέψουν.
