Μια φωτογραφία που δείχνει τα ελάφια της Πάρνηθας να κοιτούν το αστικό τοπίο της πόλης, έχει αποκτήσει δεύτερη ζωή, παρακινώντας πολλούς να σκεφτούν τα προβλήματα που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τα ελάφια κατά την δύσκολη αυτή περίοδο με τις χιονοπτώσεις.
Αν και η φωτογραφία που αναδείχθηκε πρόσφατα προέρχεται από το 2021, εξακολουθεί να μεταφέρει όμορφα συναισθήματα, αναδεικνύοντας το αντίκτυπο ανάμεσα στην πόλη και το φυσικό τοπίο της Πάρνηθας, η οποία δοκιμάζεται σφοδρά.
Το κύριο ερώτημα που προέκυψε ήταν «τι μπορούμε να κάνουμε για τα ελάφια»
Πολλοί από τους σχολιαστές ανέφεραν την επιθυμία τους να μάθουν πώς μπορούν να συμβάλλουν στη βοήθεια των ελαφιών. Γενικά, δεν επιτρέπεται η ταΐστρα άγριων ζώων, εκτός αν υπάρχει επείγουσα ανάγκη και μάλιστα μόνο από έμπειρους ειδικούς.
Τα άγρια ζώα πρέπει να παραμένουν απόμακρα από τους ανθρώπους, προκειμένου να αποφύγουν το παράνομο κυνήγι, αλλά και για να μην κατεβαίνουν στις πόλεις και κινδυνεύουν από τροχαία. Ταυτόχρονα, η λάθος τροφή, όπως σφολιάτες, τυρόπιτες και κρουασάν, μπορεί να είναι καταστροφική για αυτά τα ζώα, προκαλώντας τους σοβαρούς πόνους αντί να τα βοηθά.
Η ΑΝΙΜΑ για τα πυροπαθή ζώα είχε προτείνει μόνο τριφύλλι και μπάλες με τσαΐρι, ενώ τα άγρια χόρτα επιτρέπονταν με μέτρο. Σε κάθε περίπτωση, τα άγρια ζώα είναι ικανά και ασφαλέστερα να βρουν μόνα τους την τροφή τους, καθώς η ανθρώπινη επαφή τους εκθέτει σε άμεσο ή μελλοντικό κίνδυνο.
Η παροχή τροφής πρέπει να γίνεται μόνο εφόσον υπάρχει σχετική εντολή από τους Φορείς Διαχείρισης των Εθνικών Δρυμών, τα αρμόδια Δασαρχεία και τις εξειδικευμένες οργανώσεις που φροντίζουν άγρια ζώα.
Τα άγρια ελάφια δεν μπορούν να συγκρίνονται με τα ελάφια εκτροφής που ζουν σε ελεγχόμενους χώρους και η επαφή τους με τον άνθρωπο δεν τους παρέχει καμία ασφάλεια.
Ανάλογη κατάσταση αφορά και τις αλεπούδες που έχουν αυξηθεί και αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους από τους ανθρώπους
Η αλεπού είναι ένα άλλο ζώο που δεν πρέπει να εξοικειώνεται με τους ανθρώπους.
Ο άνθρωπος αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τις αλεπούδες μέσω του παράνομου κυνηγιού, της θήρας από κτηνοτρόφους και των τροχαίων ατυχημάτων. Οι αλεπούδες προτιμούν να αναζητούν τροφή από τους δρόμους ή να τρέφονται με αποφάγια, «κλέβοντας» από τους ανθρώπους, διατηρώντας έτσι την άγρια φύση τους. Είναι καλύτερα να μην γίνουν υπερβολικά οικείες με τους ανθρώπους, ώστε να μην θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αντιμετωπίζουμε τις αλεπούδες ως κατοικίδια ζώα, ανεξάρτητα από τις αντιλήψεις που τις θέλουν ως «φύλακες των ψυχών» ή άλλες μεταφυσικές φαντασιώσεις. Η ανθρώπινη παρουσία τους βλάπτει, επομένως, αν δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη, είναι προτιμότερο να μην τους προσφέρουμε βοήθεια. Ένα σημάδι ανάγκης είναι όταν μια αλεπού κάθεται κοντά σε άνθρωπο, γεγονός που υποδηλώνει ότι είναι είτε εξαντλημένη από την πείνα είτε τραυματισμένη και χρειάζεται υποστήριξη.
