Η Κλαυδία, η οποία θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision 2025 στη Βασιλεία της Ελβετίας με το τραγούδι «Αστερομάτα», μίλησε για τη σημασία της παράδοσης και το πώς αυτή ενώνει τους ανθρώπους. Παράλληλα, εξέφρασε την αγάπη της για τα παραδοσιακά γλέντια και τους ποντιακούς γάμους, ενώ αποκάλυψε πως η δημιουργία της «Αστερομάτας» ήταν μια απρόσμενη, αλλά ευχάριστη έκπληξη.
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή MEGA STORIES, η νεαρή ερμηνεύτρια αποκάλυψε ότι το τραγούδι γράφτηκε μόλις μία εβδομάδα πριν τη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή των συμμετοχών στον εθνικό τελικό. Η ίδια παραδέχτηκε πως κατά τη διαδικασία δημιουργίας υπήρξαν διαφωνίες με τους Arcade, με τους οποίους συνυπέγραψε τη μουσική, ωστόσο, όταν ολοκληρώθηκε το κομμάτι, όλοι ένιωσαν ανακούφιση και βεβαιότητα πως είχαν φτιάξει κάτι ξεχωριστό.
Μιλώντας για την παράδοση, τόνισε τη σημασία της στη σύγχρονη εποχή. «Είναι υπέροχο να διατηρούμε τα έθιμά μας και τις παραδόσεις μας, γιατί αυτά κρατούν τους ανθρώπους ενωμένους. Εύχομαι να συνεχίσουν να περνούν από γενιά σε γενιά, γιατί αν αρχίσουμε να τα ξεχνάμε, πολλά πράγματα και αξίες θα αλλάξουν. Για μένα, η παράδοση σημαίνει “μαζί”, σημαίνει ενότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η Κλαυδία δεν έκρυψε την αγάπη της για τα παραδοσιακά γλέντια και τους ποντιακούς γάμους, αστειευόμενη πως οι συνεργάτες της τη ρωτούσαν πώς καταφέρνει να βρίσκεται κάθε Σαββατοκύριακο σε κάποιο πανηγύρι. «Για μένα, πρώτα είναι ο ποντιακός γάμος και μετά το ποντιακό πανηγύρι. Μεγάλωσα μέσα σε αυτά, είναι κομμάτι της ζωής μου», εξήγησε.
Όσο για τη δημιουργία της «Αστερομάτας», την περιέγραψε ως μια αυθόρμητη και μαγική στιγμή. «Ήρθε σαν ουρανοκατέβατο δωράκι. Δεν ήταν καν στα πλάνα μας και γράφτηκε εντελώς αβίαστα, μόλις μία εβδομάδα πριν την προθεσμία. Ο στίχος υπήρχε ήδη για έναν χρόνο και ξαφνικά, το μελωδικό κομμάτι γεννήθηκε μέσα από την ψυχή και τις εμπειρίες μας. Φυσικά, υπήρξε πίεση, αγωνία και κάποιες διαφωνίες, αλλά όλα έγιναν μέσα στο πλαίσιο της αγάπης. Όταν ακούσαμε το τελικό αποτέλεσμα, νιώσαμε μια τεράστια ανακούφιση – ήταν η στιγμή που ξέραμε ότι είχαμε κάτι αληθινό και δυνατό», κατέληξε.
