Ας είμαστε ειλικρινείς: τα τραγούδια των Queen χωρίς τον Freddie Mercury δεν ακούγονται το ίδιο. Αν έχεις τραγουδήσει έστω και μία φορά το “Bohemian Rhapsody” σε καραόκε, το καταλαβαίνεις από πρώτο χέρι. Ο Freddie δεν ήταν απλώς ένας τραγουδιστής· ήταν δύναμη της φύσης. Στα νιάτα του, η φωνή του πετούσε· προς το τέλος, μπορεί να έχασε λίγη από τη φωνητική του ευελιξία, αλλά την αντικατέστησε με δύναμη και ακρίβεια που σε έκοβε στα δύο.
Κι όμως, από το 1991 μέχρι σήμερα, οι Queen έχουν προχωρήσει περισσότερο χωρίς εκείνον παρά μαζί του. Ακούγεται τρελό, αλλά είναι αλήθεια. Ο Brian May και ο Roger Taylor, με πείσμα και καρδιά, κράτησαν τη φλόγα αναμμένη – όχι για να “αντικαταστήσουν” τον Freddie, αλλά για να τιμήσουν όσα δημιούργησαν μαζί του.
Όταν ο George Michael Έδειξε Πως Ίσως Γίνεται
Όλα ξεκίνησαν με μια στιγμή σχεδόν μαγική: όταν ο George Michael ερμήνευσε το “Somebody to Love” στη συναυλία-αφιέρωμα στον Freddie το 1992. Ήταν σαν να λέει στον κόσμο, “Ξέρω ότι δεν θα υπάρξει άλλος Freddie, αλλά ίσως μπορούμε να συνεχίσουμε. Μαζί.”
Με τη βοήθεια γκόσπελ χορωδίας και τη δική του τεράστια φωνή, ο George δεν προσπάθησε να μιμηθεί – απλώς ένιωσε το τραγούδι και μας το έδωσε όπως μόνο εκείνος μπορούσε.
Κι Έπειτα Ήρθε ο Adam Lambert
Χρόνια αργότερα, τη σκυτάλη πήρε ο Adam Lambert. Ήταν σαν να είχε γραφτεί στο πεπρωμένο του – άλλωστε είχε τραγουδήσει το “Bohemian Rhapsody” στην οντισιόν του στο American Idol. Ο Lambert δεν είχε την αύρα του Freddie – είχε όμως κάτι εξίσου σημαντικό: τον σεβασμό του. Δεν προσπάθησε να γίνει Mercury. Έγινε Lambert, και αυτό ήταν υπεραρκετό.
Το 2016, στο Isle of Wight Festival, έκανε μια από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες του “Who Wants to Live Forever”. Μόλις την προηγούμενη μέρα είχε γίνει το μακελειό στο κλαμπ Pulse στο Ορλάντο. Ο Adam αφιέρωσε το τραγούδι στα 49 θύματα και σε κάθε ψυχή που έχει πληγωθεί από μίσος.
Δεν ήταν απλώς μια συναυλιακή στιγμή· ήταν ένα ξέσπασμα πένθους, οργής και αγάπης. Όταν φώναξε “Who dares to love forever, when love must die?”, ένιωσες το βάρος της φράσης σε κάθε κόκκαλο.
Δεν Είναι το Παρελθόν – Είναι το Παρόν με Μνήμη
Οι Queen χωρίς τον Freddie δεν προσπαθούν να τον ξεχάσουν – το αντίθετο. Τον κουβαλούν σε κάθε νότα. Δεν προσπαθούν να τον αντικαταστήσουν· προσπαθούν να τον τιμήσουν όπως του αξίζει: ζωντανά, αληθινά, με σεβασμό και συναίσθημα.
Και ξέρεις κάτι; Κάποιες στιγμές, το καταφέρνουν τόσο καλά, που λες “ναι, άξιζε να συνεχίσουν.” Γιατί η φωνή του Freddie μπορεί να έσβησε, αλλά το αποτύπωμά του αντηχεί ακόμα. Και πάντα θα αντηχεί – όσο υπάρχει κάποιος που τολμάει να τραγουδάει με ψυχή.
