Μια ευγενική μελωδία που επιστρέφει σαν καλοκαιρινό γράμμα από το παρελθόν
Το “Κάθε Ιούλη” δεν είναι απλώς ένα τραγούδι για το καλοκαίρι — είναι ένας ήχος που έρχεται απαλά, όπως μια ανάμνηση που ξαναγυρνά κάθε φορά που η ζέστη απλώνεται στους δρόμους. Η νέα συνεργασία της Ανδριάνας Μπάμπαλη, του Λευτέρη Σαμσόν και με τη βαθιά, μεστή φωνή του Τάσου Λειβαδίτη, μοιάζει με γράμμα που βγήκε από το συρτάρι της καρδιάς και στάλθηκε πάλι στον αποστολέα του.
Με μια ενορχήστρωση όσο πρέπει διακριτική, βασισμένη σε ακουστικές γραμμές που δεν ξεσηκώνουν αλλά συγκινούν, το κομμάτι φωτίζει ιστορίες που έμειναν μισοτελειωμένες, συναισθήματα που ποτέ δεν ειπώθηκαν, πρόσωπα που δεν ξεχάστηκαν. Είναι ηχητικά λιτό, αλλά συναισθηματικά πυκνό — ακριβώς όπως και οι ερμηνείες του.
Η Ανδριάνα Μπάμπαλη, με τη χαρακτηριστική της εσωτερικότητα και την καθαρή γραμμή στην ερμηνεία, συναντά τον Τάσο Λειβαδίτη, που δίνει στο τραγούδι την αίσθηση αφήγησης — σαν να αφηγείται κανείς τη δική του ιστορία χωρίς φωνές, αλλά με παρουσία. Ο Λευτέρης Σαμσόν χτίζει την παραγωγή με σεβασμό στο αίσθημα: χωρίς υπερβολές, με ακρίβεια και αληθινό ενδιαφέρον για το τι λέει κάθε στίχος.
Το “Κάθε Ιούλη” δεν στέκεται μόνο του. Εντάσσεται στη συνέχεια μιας σειράς συνεργασιών των τριών καλλιτεχνών, όπως το “Φθινόπωρο Γυναίκας”, που επίσης συνδύασε την ποίηση με την ατμοσφαιρική μουσική, την ήρεμη δύναμη με τη συναισθηματική ακρίβεια.
Το τραγούδι δεν κραυγάζει για προσοχή. Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με έξυπνα gimmicks ή στιλιστικά τρικ. Αντίθετα, διαλέγει τον δύσκολο δρόμο: εκείνον της διακριτικής συγκίνησης, της ωριμότητας, της αλήθειας. Και αυτό είναι που το κάνει να μένει.
Το “Κάθε Ιούλη” είναι για όλους εκείνους τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν ξεχάσαμε ποτέ — και που έρχονται πίσω, σαν μελωδία, να μας θυμίσουν ποιοι ήμασταν τότε.
