Η star παίρνει θέση, καταδικάζει τη βία και εξηγεί γιατί ο διάλογος είναι προτιμότερος από τον διασυρμό
Σε μια εποχή όπου κάθε δήλωση διάσημου προσώπου μετριέται και αναλύεται μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, η συζήτηση γύρω από τη σιωπή της Rosalía για το Παλαιστινιακό ζήτημα έρχεται να αναδείξει το πόσο ρευστά και απαιτητικά είναι τα όρια μεταξύ δημόσιας εικόνας και προσωπικής άποψης. Η Ισπανίδα super star, που εδώ και χρόνια έχει κάνει το όνομά της συνώνυμο με το νέο κύμα της παγκόσμιας pop μουσικής, δέχεται τις τελευταίες μέρες έντονη κριτική επειδή, σύμφωνα με αρκετούς, «δεν παίρνει θέση» μπροστά στην ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Miguel Adrover, γνωστός σχεδιαστής μόδας με έντονη πολιτική παρουσία, αρνήθηκε δημόσια να συνεργαστεί με τη Rosalía για ένα προσωπικό project, αναφέροντας ως λόγο τη στάση της στο θέμα της Παλαιστίνης. «Η σιωπή είναι συνενοχή, ειδικά όταν διαθέτεις τόσο ισχυρό βήμα», δήλωσε, εξηγώντας ότι όσοι έχουν φωνή πρέπει να την χρησιμοποιούν για να καταγγείλουν αδικίες. Η δημοσίευση του Adrover έγινε αμέσως viral, με πολλούς να στηρίζουν τη στάση του και άλλους να τον κατηγορούν για υπερβολή ή και «κυνηγητό μαγισσών» στη showbiz.
📌 Διαβάστε Επίσης: Rosalia: Η σιωπή για την Παλαιστίνη που κόστισε συνεργασία με διάσημο Ισπανό σχεδιαστή
Η ίδια η Rosalía, που μέχρι τώρα απέφευγε να δώσει σαφή απάντηση, έσπασε τη σιωπή της με μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με ειλικρίνεια και χωρίς υπεκφυγές, παραδέχτηκε ότι έχει παρακολουθήσει με μεγάλη θλίψη όσα λέγονται για τη στάση της τις τελευταίες μέρες, τονίζοντας όμως ότι το γεγονός πως δεν εκφράζεται με τον τρόπο που κάποιοι περιμένουν, δεν σημαίνει ότι αδιαφορεί ή δεν καταδικάζει όσα γίνονται στην Παλαιστίνη.
«Είναι φρικτό να βλέπεις αθώους ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους καθημερινά και αυτοί που μπορούν να σταματήσουν αυτή την αιματοχυσία να μην το κάνουν», γράφει η Rosalía. Παράλληλα, όμως, παίρνει θέση απέναντι στη νοοτροπία του δημόσιου διασυρμού και της κατακραυγής, τονίζοντας ότι το να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο δεν οδηγεί πουθενά. «Δεν βλέπω πώς το να ντροπιάζουμε ο ένας τον άλλον είναι ο καλύτερος τρόπος να προχωρήσουμε προς την ελευθερία της Παλαιστίνης. Ο δείκτης θα έπρεπε να στρέφεται προς τα πάνω – προς αυτούς που παίρνουν αποφάσεις – και όχι μεταξύ μας», λέει χαρακτηριστικά.
Η τοποθέτηση της Rosalía έφερε νέο γύρο σχολίων. Άλλοι βρήκαν θάρρος στο γεγονός ότι μίλησε ανοιχτά για τα συναισθήματά της και την αναγνώριση των αντιφάσεων που ζούμε όλοι σε μια εποχή με αμέτρητα διλήμματα. «Στον σημερινό κόσμο, όλοι ζούμε μέσα σε μια συνεχή αντίφαση, κι εγώ μαζί σας», παραδέχεται η καλλιτέχνις, συμπληρώνοντας ότι σέβεται βαθιά όσους εργάζονται ενεργά για να αλλάξουν τα πράγματα, από μη κυβερνητικούς οργανισμούς μέχρι εθελοντές, δημοσιογράφους και ακτιβιστές.
Το περιστατικό με τον Miguel Adrover άνοιξε ξανά μια παλιά συζήτηση για το αν οι διάσημοι έχουν ή όχι την υποχρέωση να εκφράζονται δημόσια για κάθε μεγάλο κοινωνικό ή πολιτικό ζήτημα. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι όποιος έχει «μεγάφωνο» οφείλει να μιλά ανοιχτά και να παίρνει θέση, ειδικά όταν πρόκειται για κρίσεις με παγκόσμια διάσταση. Κάποιοι όμως υποστηρίζουν πως η δημόσια πίεση ή η επιβολή άποψης οδηγεί συχνά στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα φόβου και ανασφάλειας για όσους θέλουν να πουν τη δική τους αλήθεια με τον δικό τους τρόπο.
Το δίλημμα που αναδεικνύεται στην περίπτωση της Rosalía είναι κάτι παραπάνω από προσωπικό – είναι κοινωνικό. Από τη μία, ζούμε σε μια εποχή που το κοινό ζητά αυθεντικότητα, διαφάνεια και ευθύνη από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες. Από την άλλη, αυτή η συνεχής απαίτηση για δημόσια δήλωση οδηγεί συχνά σε φαινόμενα cancel culture, όπου το “να πεις κάτι” γίνεται υποχρεωτικό, ακόμα κι αν δεν είσαι έτοιμος ή αν αισθάνεσαι ότι δεν γνωρίζεις αρκετά για το θέμα.
Η Rosalía δείχνει να αντιλαμβάνεται το δύσκολο αυτό ισοζύγιο. Από τη μια καταδικάζει ανοιχτά τη βία και τη σιωπή των ισχυρών, από την άλλη απορρίπτει το κλίμα έντονης καταδίκης μεταξύ απλών ανθρώπων ή συναδέλφων. «Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει τη δική του αλήθεια», γράφει, δείχνοντας ότι αναγνωρίζει και σέβεται τις διαφορετικές οπτικές.
Αξίζει να σημειωθεί πως, παρότι η Rosalía έχει κατηγορηθεί για «σιωπή», δεν είναι η πρώτη φορά που παίρνει, έστω διακριτικά, θέση για την κρίση στη Γάζα. Τον Οκτώβριο του 2023 είχε δημοσιεύσει story στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καλώντας τον κόσμο να ενημερωθεί για την ανθρωπιστική κρίση που εκτυλισσόταν εκεί. Αυτό όμως, για αρκετούς δεν θεωρήθηκε αρκετό, και σήμερα η κουβέντα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Η υπόθεση Rosalía – Miguel Adrover, λοιπόν, αντικατοπτρίζει τέλεια τη μεγάλη συζήτηση που γίνεται σε όλο τον κόσμο για τον ρόλο των δημόσιων προσώπων και των καλλιτεχνών σε κοινωνικά ζητήματα. Τις ίδιες μέρες που αυτή η διαμάχη “τρέχει” στα social media, βλέπουμε όλο και περισσότερους καλλιτέχνες να καλούνται να τοποθετηθούν για τον πόλεμο, την αδικία, το περιβάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώματα – συχνά δεχόμενοι κριτική είτε επειδή “είπαν πολύ λίγα”, είτε επειδή “είπαν πάρα πολλά”.
Το πραγματικό ερώτημα, όμως, είναι αν αυτή η κουλτούρα δημόσιας πίεσης φέρνει πράγματι την αλλαγή ή αν μας οδηγεί απλά σε νέες μορφές σύγκρουσης. Πολλοί πιστεύουν πως η συλλογική δράση και η πίεση προς τους πραγματικά υπεύθυνους, όπως οι πολιτικοί και οι ηγέτες, είναι το κλειδί για να αλλάξει κάτι ουσιαστικό και όχι το συνεχές “κυνήγι” μεταξύ απλών ανθρώπων ή καλλιτεχνών που δεν εκφράζονται με τον τρόπο που απαιτεί το διαδίκτυο.
📌 Διαβάστε Επίσης: Από τη σκηνή στο σετ: Η Rosalia πρωταγωνιστεί στη νέα σεζόν του Euphoria
Και η Rosalía το είπε ξεκάθαρα: «Ο δείκτης πρέπει να στρέφεται προς τα πάνω, όχι μεταξύ μας». Αναγνωρίζει τη δύναμη της φωνής της αλλά ταυτόχρονα προτιμά να μη μετατρέπεται η δημόσια συζήτηση σε διαγωνισμό καταγγελίας. Με αυτόν τον τρόπο, τοποθετείται χωρίς να επιτρέπει στην ένταση να καταπιεί το νόημα της συζήτησης. Προτείνει μια διαφορετική οπτική, αυτή της κατανόησης και του αλληλοσεβασμού.
Η ίδια παραδέχεται ότι δεν είναι τέλεια και πως, όπως όλοι μας, ζει και εκείνη μέσα στις αντιφάσεις και τα διλήμματα της σύγχρονης ζωής. Μ’ αυτή την ειλικρινή στάση, προσπαθεί να φέρει την κουβέντα πίσω στο ουσιαστικό: τον πραγματικό αγώνα για δικαιοσύνη, με έμφαση στη δράση και όχι στη δημόσια διαμάχη.
