Ο ράπερ–ροκ σταρ ανοίγει τα χαρτιά του για τις πιο δύσκολες στιγμές του
Ο Machine Gun Kelly επιστρέφει δυναμικά με το νέο του άλμπουμ Lost Americana, ένα project που έχει ήδη προκαλέσει συζητήσεις όχι μόνο για τη μουσική του, αλλά και για τις προσωπικές αποκαλύψεις που κρύβονται πίσω από τους στίχους. Κυκλοφόρησε την περασμένη Παρασκευή και συνοδεύτηκε από μια αιφνιδιαστική live εμφάνιση στη Νέα Υόρκη, φέρνοντας τον καλλιτέχνη ξανά στο επίκεντρο της μουσικής επικαιρότητας.
Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα κομμάτια του δίσκου είναι το “Treading Water”, το προτελευταίο στο tracklist, το οποίο μιλάει ανοιχτά για την περίοδο που ο MGK πέρασε σε κέντρο απεξάρτησης στα τέλη του 2024. Δεν ήταν η πρώτη του εμπειρία — είχε ζητήσει βοήθεια και το 2023 — αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πιο έντονα, καθώς βρέθηκε να περνάει εκεί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Στη γέφυρα του τραγουδιού τραγουδά: «Έγραψα αυτό στο Δωμάτιο Τρία, περνώντας τα Χριστούγεννα σε κέντρο απεξάρτησης/Χωρίς τηλέφωνο, μόνο ένα κελί που με κρατάει παγιδευμένο, ενώ το σπίτι μου μένει άδειο».
Οι στίχοι του “Treading Water” κρύβουν και αναφορές στον πολυσυζητημένο χωρισμό του με τη Megan Fox. «Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που θα με ακούσεις να λέω συγγνώμη/Θα είναι το τελευταίο δάκρυ που θα χαραμίσεις για μένα/Κατέστρεψα αυτό το σπίτι» ακούγεται να τραγουδά, με την ειλικρίνεια και τη σκληρότητα που χαρακτηρίζει τη γραφή του. Για πρώτη φορά αφήνει να φανεί πόσο προσωπικό ήταν το κόστος αυτών των γεγονότων, μιλώντας για γιορτές που χάλασαν και αλήθειες που αργά ή γρήγορα βγαίνουν στην επιφάνεια.
📌 Διαβάστε Eπίσης: MGK: Αναζητώντας το “Lost Americana” – Το νέο άλμπουμ με την “έγκριση” του Bob Dylan οδηγεί τον Machine Gun Kelly σε φολκ μονοπάτια
Μιλώντας στο podcast Popcast των New York Times, ο MGK εξήγησε ότι η μουσική του λέει περισσότερα από ό,τι θα μπορούσε ο ίδιος να εκφράσει σε μια συνέντευξη. Παρόλα αυτά, άνοιξε λίγο περισσότερο το παρασκήνιο, περιγράφοντας την καθημερινότητα στο κέντρο απεξάρτησης και την πίεση που ένιωσε όταν επέστρεψε. «Πέρασα ολόκληρο τον Δεκέμβριο και τα τέλη Νοεμβρίου σε κέντρο απεξάρτησης. Όταν βγήκα, ο κόσμος είχε γίνει πολύ θορυβώδης για την προσωπική μου ζωή. Το ειρωνικό είναι ότι ούτε εγώ ούτε η Megan έχουμε πει ποτέ τίποτα. Μέχρι σήμερα, θα μπορούσε να μην υπάρχει καθόλου δράμα, γιατί κανείς μας δεν είπε ούτε μία λέξη. Όλα είναι φήμες και γεγονότα που βγήκαν εκτός ελέγχου».
Το άλμπουμ Lost Americana όμως δεν περιορίζεται στις σκοτεινές στιγμές. Ένα από τα κομμάτια που έχουν ήδη ξεχωρίσει είναι το “Sweet Coraline”, εμπνευσμένο από την ομώνυμη animated ταινία του 2009, αλλά και από τη μουσική των The Strokes. Η έμπνευση για το τραγούδι ήρθε, όπως αποκάλυψε, από μια περίεργη συνάντηση με τουρίστα στη Νέα Υόρκη. Ο άγνωστος τον πλησίασε και τον ρώτησε κατάματα: «Πώς τα κατάφερες και έχασες τη Megan Fox;».
Αυτή η φαινομενικά αδιάκριτη ερώτηση στάθηκε η αφορμή για να γράψει ένα κομμάτι που, όπως λέει, είναι η απόδειξη πως μπορείς να χτίσεις έναν ολόκληρο μουσικό κόσμο γύρω από μία μόνο φράση. «Πιστεύω ότι για πολύ καιρό υποτιμούσαν τη συγγραφική μου ικανότητα. Υπάρχει τόση πολυπλοκότητα στην απλότητα. Κάθε τραγούδι έχει πίσω του μια ιστορία. Μπορεί κάποιος να πει “Α, είναι απλώς ένα τραγούδι για ένα κορίτσι”, αλλά στην πραγματικότητα, είναι ένα ολόκληρο αφήγημα βασισμένο σε μία πρόταση».
📌 Διαβάστε Eπίσης: Machine Gun Kelly: Το σοκ των fans μετά τις αποκαλύψεις για τη διατροφή του
Ο MGK, που κινείται με ευκολία ανάμεσα στο rap, το rock και την pop, δείχνει με το Lost Americana ότι βρίσκεται σε μια δημιουργική φάση όπου η μουσική του είναι πιο προσωπική από ποτέ. Οι στίχοι του ισορροπούν ανάμεσα στην εξομολόγηση και την καλλιτεχνική αφήγηση, κάνοντας τον ακροατή να νιώθει πως ακούει την αληθινή ιστορία πίσω από τα πρωτοσέλιδα.
Η συνεργασία με τον Bob Dylan για την αφήγηση του trailer του άλμπουμ ήταν μια κίνηση-έκπληξη που ενίσχυσε ακόμα περισσότερο το hype. Δείχνει πως ο MGK δεν φοβάται να μπερδέψει το παλιό με το νέο, τον μύθο με την τρέχουσα πραγματικότητα. Και αν κρίνουμε από την υποδοχή που έχει ήδη το Lost Americana, φαίνεται πως αυτή η συνταγή βρίσκει τον δρόμο της και στο κοινό.
Με αυτό το άλμπουμ, ο Machine Gun Kelly μοιάζει να βάζει ένα νέο κεφάλαιο στην πορεία του. Ένα κεφάλαιο που δεν φοβάται να μιλήσει για τις πληγές, αλλά και να γιορτάσει τις στιγμές που τον διαμόρφωσαν. Και αυτό, για έναν καλλιτέχνη που πάντα έπαιζε με την εικόνα και το μυστήριο γύρω του, είναι ίσως το πιο αυθεντικό του βήμα μέχρι σήμερα.
