Οι Oasis επέστρεψαν θριαμβευτικά στην Ιρλανδία μετά από 15 χρόνια, με τους Gallagher brothers να γεμίζουν το Croke Park και 82.000 fans να τραγουδούν μαζί τα κλασικά “Wonderwall”, “Don’t Look Back in Anger” και “Champagne Supernova”
Το Δουβλίνο βίωσε το Σάββατο 16 Αυγούστου μια μουσική εμπειρία που θύμιζε περισσότερο παγκόσμιο αθλητικό event ή πολιτιστική γιορτή, παρά ένα απλό live. Οι Oasis, οι εμβληματικοί εκπρόσωποι του britpop, ανέβηκαν στη σκηνή του Croke Park για την πρώτη τους εμφάνιση στην Ιρλανδία από το 2009 και το κοινό έζησε μία νύχτα που θα μείνει στην ιστορία.
Αν και οι Noel και Liam Gallagher γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Μάντσεστερ, η καταγωγή των γονιών τους από την Ιρλανδία έκανε την επιστροφή τους εδώ να μοιάζει σαν θριαμβευτική επανένωση με μια δεύτερη πατρίδα. Από νωρίς το πρωί, οι δρόμοι της πόλης πλημμύρισαν από χιλιάδες fans φορώντας μπλουζάκια με το iconic Oasis logo, bucket hats και σλόγκαν που μόνο οι μυημένοι μπορούν να καταλάβουν. Τα pubs της πόλης είχαν στήσει mini–events με tribute bands, quiz, ακόμα και acoustic performances των μεγαλύτερων επιτυχιών τους, μετατρέποντας το Δουβλίνο σε ένα τεράστιο Oasis theme park.
📌 Διαβάστε Επίσης: Susan Boyle: Ζει το απόλυτο fangirl moment με τους Oasis – H απίστευτη αφιέρωση του Liam Gallagher
Όλα αυτά κορυφώθηκαν το βράδυ, όταν περισσότεροι από 82.000 θεατές μπήκαν στο Croke Park για να ζήσουν από κοντά το πρώτο από τα δύο shows του Σαββατοκύριακου. Η βραδιά ξεκίνησε με warm-up εμφανίσεις των Cast και του Richard Ashcroft (The Verve), ο οποίος έκλεισε με το αθάνατο “Bitter Sweet Symphony”, πριν την είσοδο των Oasis με το παραδοσιακό ιρλανδικό “The Auld Triangle” και στη συνέχεια με το εκρηκτικό “Fuckin’ in the Bushes”.
Οι Gallagher εμφανίστηκαν στη σκηνή χέρι-χέρι, κίνηση που αποτυπώνει το πνεύμα συμφιλίωσης και τον εορταστικό χαρακτήρα της περιοδείας Live ’25. Το setlist ήταν χορταστικό: 23 τραγούδια γεμάτα κλασικά anthems που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά. Το κοινό τραγουδούσε σε κάθε στίχο, αποδεικνύοντας ότι το μεγαλείο των Oasis δεν περιορίζεται μόνο στα ’90s, αλλά παραμένει ζωντανό και στις καρδιές νεότερων fans που μεγάλωσαν με τα τραγούδια τους.
Το μεγαλύτερο μέρος του set επικεντρώθηκε στους δύο πρώτους δίσκους, Definitely Maybe (1994) και (What’s the Story) Morning Glory? (1995), τους οποίους πολλοί θεωρούν ιερά κείμενα της britpop. Από το “Rock ’n’ Roll Star” που έκλεισε το βασικό set, μέχρι τα “Cigarettes & Alcohol”, “Supersonic”, “Live Forever” και φυσικά το “Wonderwall”, οι Oasis παρέδωσαν ένα ρεσιτάλ γεμάτο ενέργεια, χωρίς να αφήσουν περιθώριο για νοσταλγία που ξεθωριάζει.
Αξιοσημείωτη στιγμή ήταν η αφιέρωση του Liam Gallagher στο χωριό των γονιών τους, το Charlestown της County Mayo, πριν την εκτέλεση του “Roll With It”, με την χαρακτηριστική του ατάκα: «Εκεί ζουν μόνο πέντε άνθρωποι, μην το παρακάνετε με τις ρίζες σας».
Η κορύφωση ήρθε με το τρίπτυχο-φωτιά στο encore:
- “Don’t Look Back in Anger” (τραγουδισμένο κυριολεκτικά από όλο το στάδιο αντί του Noel)
- “Wonderwall” (ίσως η πιο αναγνωρίσιμη britpop μελωδία στον κόσμο)
- “Champagne Supernova” (με το κοινό να παραμένει σε trance singalong μέχρι το τέλος)
Αυτό που κάνει τους Oasis ξεχωριστούς σήμερα δεν είναι μόνο η δύναμη της νοσταλγίας, αλλά η διαχρονικότητα της μουσικής τους. Οι Gallagher brothers κατάφεραν να μετατρέψουν τις απλές rock φόρμες σε ύμνους γενιάς, και το Δουβλίνο απέδειξε πως αυτή η μαγεία εξακολουθεί να αγγίζει εξίσου τους 40ρηδες που έζησαν το britpop από πρώτο χέρι, όσο και τους 15ρηδες που τώρα ανακαλύπτουν τι σημαίνει να είσαι “mad for it”.
📌 Διαβάστε Επίσης: Oasis: Γεμίζουν το Wembley με το “Little By Little” – Νέα Live κυκλοφορία από την επανένωση
Μετά από χρόνια συγκρούσεων, αποχωρήσεων και αμφιβολιών για το αν θα ξαναπαίξουν ποτέ μαζί, το Live ’25 Tour είναι κάτι παραπάνω από μια reunion περιοδεία. Είναι μια δικαίωση, μια νίκη για τους ίδιους αλλά και για το κοινό που στάθηκε πιστό όλα αυτά τα χρόνια. Το Σάββατο στο Croke Park, οι Oasis δεν απέδειξαν μόνο ότι μπορούν να γεμίσουν στάδια 15 χρόνια μετά τη διάλυση τους· απέδειξαν ότι έχουν γίνει οι ίδιοι το classic rock πρότυπο που κάποτε λάτρευαν.
