Μπορεί να πιστεύουμε ότι η μουσική μάς κρατά πάντα «νέους», όμως, σύμφωνα με έρευνα, κάπου στα 30s το μουσικό μας γούστο αρχίζει να… ωριμάζει. Οι λίστες με τα hits παύουν να μας ενθουσιάζουν, οι νέοι ήχοι μας φαίνονται υπερβολικοί και επιστρέφουμε στα τραγούδια που μας συντρόφευαν στα εφηβικά μας χρόνια
Όταν μιλάμε για τη «σύγκρουση των γενεών», τίποτα δεν μένει στο απυρόβλητο — ούτε καν η μουσική. Μπορεί να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, αλλά φτάνει μια στιγμή που τα νέα τραγούδια παύουν να μας αγγίζουν όπως παλιά. Η νεολαία ανακαλύπτει καλλιτέχνες που εμείς δεν έχουμε ακούσει ποτέ, και κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι το δικό μας μουσικό γούστο… μεγάλωσε.
Μια αμερικανική μελέτη που βασίστηκε σε δεδομένα χρηστών από μεγάλη μουσική πλατφόρμα αποκάλυψε κάτι πολύ ενδιαφέρον: δεν είναι ότι «παλιώνουμε» ή γινόμαστε «εκτός εποχής», αλλά ότι απλώς σταματάμε να ψάχνουμε. Με τα χρόνια, οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ικανοποιημένοι με τη μουσική που ήδη αγαπούν, οπότε η ανάγκη να ανακαλύψουν νέα είδη και καλλιτέχνες μειώνεται.
📌 Διαβάστε Επίσης: Τα music videos φτάνουν στο Spotify – Η νέα εμπειρία ήχου και εικόνας
Αυτό ακούγεται ίσως περίεργο στις νεότερες γενιές. Όταν είσαι έφηβος ή φοιτητής, η μουσική είναι τρόπος ζωής — κάθε νέο κομμάτι, κάθε playlist και κάθε άλμπουμ μοιάζει με ανακάλυψη. Εκείνη την εποχή, πιστεύεις ότι πάντα θα είσαι «ενημερωμένος» και ότι ποτέ δεν θα καταντήσεις σαν τους γονείς σου που δεν ξέρουν ποιος είναι ο νέος pop σταρ.
Όμως η έρευνα έδειξε κάτι συγκεκριμένο: περίπου στα 33 χρόνια, το μουσικό μας γούστο «παγώνει». Σταματάμε να παρακολουθούμε τις νέες τάσεις με τον ίδιο ενθουσιασμό και αρχίζουμε να βλέπουμε τη νέα μουσική πιο… επιφυλακτικά. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η mainstream μουσική των νέων γενιών είναι υπερβολική ή θορυβώδης, σε αντίθεση με τη «δική τους εποχή», που θυμούνται ως πιο αυθεντική.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για αυτή την αλλαγή:
Πρώτον, καθώς μεγαλώνουμε, η προσοχή μας στρέφεται σε πιο «ψαγμένες» επιλογές, μακριά από τα μεγάλα εμπορικά hits. Δεύτερον, νιώθουμε φυσική έλξη να επιστρέψουμε στα τραγούδια της νιότης μας — εκείνα που συνδέονται με αναμνήσεις, έρωτες, ταξίδια και στιγμές που σημάδεψαν τα πρώτα μας χρόνια ενηλικίωσης.
Η ίδια έρευνα δείχνει ότι η «γήρανση» του μουσικού γούστου ξεκινά ήδη μέσα στα 20s. Οι έφηβοι είναι έντονα προσανατολισμένοι στα πιο δημοφιλή τραγούδια, όμως όσο πλησιάζουν τα 30, το ενδιαφέρον για τα chart hits μειώνεται σταθερά. Στα 33, πλέον, οι περισσότεροι έχουν διαμορφώσει μια σταθερή μουσική ταυτότητα.
📌 Διαβάστε Επίσης: Rosalía: Σπάει ρεκόρ στο Spotify με το νέο άλμπουμ “Lux”
Αξιοσημείωτο είναι ότι η αλλαγή αυτή συμβαίνει λίγο πιο γρήγορα στους άνδρες απ’ ό,τι στις γυναίκες. Οι άνδρες φαίνεται να απομακρύνονται από τη mainstream μουσική αμέσως μετά την εφηβεία, ενώ οι γυναίκες συνεχίζουν να ακολουθούν τις νέες τάσεις για μερικά χρόνια ακόμη.
Επιπλέον, όσοι αποκτούν παιδιά βλέπουν το μουσικό τους γούστο να «ωριμάζει» ακόμα πιο νωρίς — κατά μέσο όρο τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Οι γονείς ακούνε λιγότερη νέα μουσική, κυρίως επειδή έχουν λιγότερο χρόνο ή γιατί η καθημερινότητά τους περιλαμβάνει… παιδικά τραγούδια και όχι τα τελευταία hits των charts.
Οι ερευνητές σημειώνουν επίσης ότι ο μέσος έφηβος ακούει σχεδόν αποκλειστικά pop μουσική. Αυτό, όπως εξηγούν, έχει μεγάλη ψυχολογική σημασία. Σύμφωνα με τον λεγόμενο «νόμο της απλής έκθεσης», όσο περισσότερο ακούμε κάτι, τόσο περισσότερο μας αρέσει. Έτσι, τα τραγούδια που αγαπήσαμε στα 15 και στα 20 μας μένουν μέσα μας σαν ένα σταθερό soundtrack της ζωής μας.
Αυτός είναι και ο λόγος που συχνά νιώθουμε νοσταλγία όταν ακούμε τραγούδια από το παρελθόν. Οι μελωδίες αυτές λειτουργούν σαν συναισθηματική γέφυρα με τις πιο ανέμελες εποχές, όπως η επαναπροβολή μιας παλιάς αγαπημένης ταινίας. Δεν είναι απλώς μουσική, είναι ανάμνηση, ασφάλεια και οικειότητα.
Καθώς περνούν τα χρόνια, το ενδιαφέρον μας για τα πιο δημοφιλή τραγούδια φθίνει και στρεφόμαστε σε ήχους που μας εκφράζουν περισσότερο. Μέχρι τα μέσα των 30s, το μουσικό μας προφίλ έχει ουσιαστικά διαμορφωθεί, και σπάνια αλλάζει δραστικά. Από εκεί και πέρα, η μουσική παύει να είναι αναζήτηση και γίνεται περισσότερο συντροφιά.
Κι αν πιάνεις τον εαυτό σου να αναγνωρίζει τα τραγούδια που παίζουν στο σούπερ μάρκετ, ή να λες «τι είναι αυτά που βάζουν τώρα» σε ένα μπαρ, τότε μάλλον έχει ξεκινήσει επίσημα η δική σου… μουσική ωρίμανση.
📌 Διαβάστε Επίσης: YouTube: Πλήρωσε πάνω από 8 δισεκατομμύρια στη μουσική βιομηχανία
Η έρευνα ίσως να μη μας κάνει να νιώθουμε πιο νέοι, αλλά μας βοηθά να καταλάβουμε ότι το μουσικό μας γούστο είναι ένα κομμάτι της ταυτότητάς μας που εξελίσσεται — ή, όπως δείχνουν τα δεδομένα, σταθεροποιείται — μαζί με εμάς. Κι αυτό, ίσως τελικά, να μην είναι καθόλου κακό.
