Ο Richard Nixon μπλόκαρε τον John Lennon από το να εμφανιστεί στο Woodstock, φοβούμενος την πολιτική επιρροή του εμβληματικού Beatle στη νεολαία της εποχής. Η αποκάλυψη του διοργανωτή Michael Lang φωτίζει μια άγνωστη πτυχή του πιο θρυλικού φεστιβάλ όλων των εποχών.
Το Woodstock του 1969 έχει μείνει στην ιστορία ως η κορυφαία στιγμή της αντικουλτούρας των 60s – μια γιορτή ειρήνης, μουσικής και ελευθερίας. Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν ότι το φεστιβάλ έλειπε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα εκείνης της δεκαετίας: οι The Beatles.
Κι ενώ η απουσία τους αποδόθηκε σε διαφωνίες και διαλύσεις εντός του συγκροτήματος, μια άλλη, πιο πολιτική εξήγηση αποκαλύφθηκε χρόνια αργότερα: ο πρόεδρος Richard Nixon είχε βάλει «φρένο» στη συμμετοχή του John Lennon.
📌 Διαβάστε Επίσης: Το Disney+ φέρνει πίσω το “The Beatles Anthology” – Η σειρά-θρύλος επιστρέφει με νέο επεισόδιο
Το 1969, οι Beatles είχαν ήδη σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις. Ο George Harrison είχε αποχωρήσει προσωρινά, ο Paul McCartney προσπαθούσε να κρατήσει τη μπάντα ενωμένη και ο John Lennon είχε στραφεί πλέον προς τα πολιτικά και ειρηνιστικά κινήματα.
Ο διοργανωτής του Woodstock, Michael Lang, αποκάλυψε χρόνια αργότερα ότι προσπάθησε να φέρει τουλάχιστον τον Lennon στη σκηνή – με τη Plastic Ono Band. Όμως, όπως είπε χαρακτηριστικά:
«Θέλαμε απεγνωσμένα τον John Lennon, αλλά ο Nixon δεν τον ήθελε στη χώρα εκείνη την εποχή.»
Η κυβέρνηση Nixon θεωρούσε τον Lennon επικίνδυνο. Η φωνή του ειρηνισμού, το αντιπολεμικό του μήνυμα και η τεράστια δημοτικότητά του τον είχαν μετατρέψει σε σύμβολο πολιτικής επιρροής. Το FBI, υπό την καθοδήγηση του J. Edgar Hoover, είχε ανοίξει φάκελο για τον Lennon, καταγράφοντας υποτιθέμενες «αριστερές δραστηριότητες» στη Βρετανία.
📌 Διαβάστε Επίσης: Paul McCartney: «Δεν μπορώ να το δεχτώ ακόμα» – Η φρικτή στιγμή που έμαθε για τον θάνατο του John Lennon
Εκείνη την εποχή, η Αμερική ζούσε μέσα σε ένα πολιτικό κλίμα φόβου και καχυποψίας, με τη σκιά του Μακαρθισμού να πλανάται ακόμη. Οτιδήποτε είχε άρωμα ριζοσπαστισμού ή ειρήνης θεωρούνταν ύποπτο.
Ο Lennon, που ήδη είχε αρχίσει να υψώνει τη φωνή του κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, ήταν «κόκκινο πανί» για τον Λευκό Οίκο. Ο Nixon, φοβούμενος ότι μια ενδεχόμενη εμφάνιση του Lennon στο Woodstock θα μπορούσε να ενισχύσει το αντιπολεμικό κίνημα και να επηρεάσει την κοινή γνώμη ενόψει εκλογών, προτίμησε να τον κρατήσει εκτός ΗΠΑ.
Η ειρωνεία είναι πως εκείνη τη χρονιά, το φεστιβάλ φιλοξένησε καλλιτέχνες με εξίσου έντονο πολιτικό λόγο: Joan Baez, Country Joe & The Fish, Richie Havens, Jimi Hendrix, όλοι με αντιπολεμικά τραγούδια και δηλώσεις. Ο Lennon, ωστόσο, αντιμετωπίστηκε σαν «πολιτική απειλή» σε μια εποχή που η μουσική είχε γίνει όπλο διαμαρτυρίας.
📌 Διαβάστε Επίσης: John Lennon – Paul McCartney: Η μπάρα σοκολάτας που άλλαξε για πάντα τη μουσική
Σύμφωνα με τον Lang, η Apple Records είχε στείλει επίσημη επιστολή προσφοράς για την εμφάνιση του Plastic Ono Band – αλλά το γράμμα χάθηκε μέσα στη διοικητική αναστάτωση του φεστιβάλ. «Το βρήκα χρόνια μετά, όταν έγραφα το βιβλίο μου», είπε. «Αν το είχα δει τότε, ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί αλλιώς.»
Το FBI δεν σταμάτησε να παρακολουθεί τον Lennon, ακόμη και μετά τη διάλυση των Beatles. Στη δεκαετία του ’70, η αμερικανική κυβέρνηση προσπάθησε να τον απελάσει, θεωρώντας ότι η παρουσία του μπορούσε να επηρεάσει τις εκλογές του 1972 υπέρ του George McGovern, του αντιπάλου του Nixon. Ο Lennon έδωσε νομική μάχη για να παραμείνει στη χώρα — και τα κατάφερε, λίγα χρόνια πριν τη δολοφονία του το 1980.
Αναδρομικά, η ιδέα ότι ένας μουσικός μπορούσε να τρομάξει έναν Αμερικανό πρόεδρο φαίνεται σχεδόν παράδοξη — αλλά στον Nixon, όλα έμοιαζαν απειλή. Από το κίνημα των hippies μέχρι τους αντιπολεμικούς καλλιτέχνες, ο φόβος της μαζικής επιρροής του Lennon έγινε πολιτικό άγχος.
Παρόλα αυτά, το Woodstock έμεινε στην ιστορία ως το φεστιβάλ που καθόρισε μια εποχή. Ο John Lennon μπορεί να μην ανέβηκε ποτέ στη σκηνή, αλλά το πνεύμα του — το πάθος του για ειρήνη και κοινωνική αλλαγή — ήταν παντού.
Όπως έγραψε αργότερα ο ίδιος:
«You may say I’m a dreamer… but I’m not the only one.»
