Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μίλησε ανοιχτά για την τραγωδία των Τεμπών, χαρακτηρίζοντάς την ως «έγκλημα» και αποκαλύπτοντας ότι αυτό το γεγονός τον ώθησε να μετακομίσει μόνιμα στην Κύπρο με την οικογένειά του. Σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Τετ-α-Τετ», ο αγαπημένος τραγουδοποιός εξήγησε ότι δεν ήθελε τα παιδιά του να έχουν ως κύρια αναφορά στη ζωή τους το τραγικό δυστύχημα.
«Κατά καιρούς έχω κατέβει στον δρόμο για να διαμαρτυρηθώ για όσα θεωρώ σωστά. Η τραγωδία των Τεμπών είναι ξεκάθαρα έγκλημα. Είναι και ατύχημα και δυστύχημα, διότι τα παιδιά αυτά είχαν την ατυχία να γεννηθούν αυτή την εποχή σε αυτή τη χώρα. Ωστόσο, το γεγονός είναι έγκλημα, διαχρονικό έγκλημα. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και πήρα την απόφαση να φύγουμε. Όχι επειδή δεν άντεχα εγώ, αλλά γιατί ήθελα τα παιδιά μου να έχουν και μια άλλη αναφορά στη ζωή τους», δήλωσε.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην κόντρα του με τον Αχιλλέα Μπέο, χαρακτηρίζοντάς την «αστεία» και «γραφική». Η αντιπαράθεση ξεκίνησε το 2020 με αφορμή το νερό των Σταγιατών και τις καταστροφές από τις πλημμύρες στον Βόλο. «Η έκθεση σε τέτοιες αντιπαραθέσεις είναι ψυχοφθόρα. Γίνεται μια αστεία υπόθεση μεταξύ ενός τραγουδιστή και ενός δημάρχου, κάτι που με ενοχλεί. Δεν με ενοχλεί η ίδια η διαμάχη, αλλά η ανούσια προβολή του θέματος», σχολίασε.
Αναφορικά με την τραπ μουσική, τόνισε ότι δεν τον εκπλήσσει το γεγονός ότι περιλαμβάνει προσβλητικούς στίχους, καθώς αντανακλά την κοινωνία. «Τα παιδιά μου δεν ακούνε τραπ. Δεν μου κάνει εντύπωση που βγαίνουν αυτά τα τραγούδια. Ζούμε σε μια σεξιστική και φαλλοκρατική κοινωνία και αυτό δυστυχώς αποτυπώνεται και στη μουσική. Μας ενοχλεί στη μουσική, αλλά όχι στην πραγματικότητα που τη βιώνουμε καθημερινά;» σχολίασε.
Όσον αφορά τις εμφανίσεις του στη σκηνή, δήλωσε ότι του αρέσει να συνεργάζεται με άλλους, αρκεί να μην γίνεται για εμπορικούς λόγους. «Είμαστε τόσο απορροφημένοι ο καθένας με τον εαυτό του που μένουμε στα δικά μας. Χαίρομαι να βλέπω συναδέλφους, αλλά η καθημερινή επαφή είναι σπάνια», ανέφερε.
Τέλος, μίλησε για τη δημιουργική διαδικασία του, εξηγώντας ότι του είναι δύσκολο να γράψει όταν βιώνει έντονα συναισθήματα. «Έχω γράψει τραγούδια εξαιτίας του πόνου, αλλά όχι τη στιγμή που τον αισθάνομαι. Το τραγούδι είναι αφομοιωμένα συναισθήματα. Από τότε που έγινα πατέρας, γράφω σπάνια. Νιώθω πιο γεμάτος. Υπάρχει ζωή μπροστά μου, δεν έχω λόγο να κλειστώ σε ένα δωμάτιο να την επινοήσω. Φοβάμαι μήπως δεν δώσω στα παιδιά μου ό,τι χρειάζονται, αλλά και μήπως τα φορτώσω υπερβολικά με πληροφορίες και αξίες», κατέληξε.
