Το “Over the Rainbow” δεν ήταν απλώς μια μουσική επιλογή—έκρυβε μια βαθιά προσωπική σημασία για την Ariana Grande.
Στις 2 Μαρτίου, οι πρωταγωνίστριες του Wicked, Cynthia Erivo και Ariana Grande, άνοιξαν τη βραδιά των Όσκαρ 2025 με μια συναισθηματική ερμηνεία, αποτίοντας φόρο τιμής τόσο στην ταινία τους όσο και στο Λος Άντζελες, το οποίο επλήγη από τις καταστροφικές πυρκαγιές του Ιανουαρίου.
Η Grande, που υποδύεται τη Γκλίντα, ξεκίνησε με το εμβληματικό “Somewhere Over the Rainbow” από τον Μάγο του Οζ (1939), το οποίο είχε κερδίσει Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού το 1940. Δεδομένου ότι το Wicked αποτελεί prequel της ταινίας, η επιλογή του κομματιού είχε ιδιαίτερο βάρος.
Στη συνέχεια, η Erivo ερμήνευσε το “Home” από το The Wiz (1978), ενώ οι δύο καλλιτέχνιδες ολοκλήρωσαν την εμφάνισή τους με το θρυλικό “Defying Gravity” από το Wicked.
Το Συναισθηματικό Δέσιμο της Grande με το “Over the Rainbow”
Για την Ariana Grande, η επιστροφή σε αυτό το τραγούδι δεν ήταν τυχαία.
Η πρώτη φορά που το ερμήνευσε δημόσια ήταν στον συγκινητικό επίλογο της συναυλίας One Love Manchester τον Ιούνιο του 2017, προς τιμήν των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στη συναυλία της. Η επιλογή του κομματιού είχε και μια προσωπική διάσταση, καθώς ήταν ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του αείμνηστου παππού της.
«Ο παππούς της της έλεγε πάντα: Ariana, πρέπει να τραγουδήσεις το “Somewhere Over the Rainbow”», αποκάλυψε η μητέρα της, Joan Grande, στο Variety. «Και εκείνη του απαντούσε: Παππού, δεν ξέρω αν ταιριάζει σε ένα ποπ άλμπουμ. Εκείνος της έλεγε: Σου το υπόσχομαι, είναι το ωραιότερο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ.»
Η εμφάνισή της στο One Love Manchester έμεινε στην ιστορία ως μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές της καριέρας της. Το τραγούδι κυκλοφόρησε ως ψηφιακό single, με όλα τα έσοδα να διατίθενται στις οικογένειες των θυμάτων, ενώ η Grande το συμπεριέλαβε στις επόμενες συναυλίες της ως αφιέρωμα στη μνήμη τους.
Μια Νέα Προσέγγιση στα Όσκαρ
Οκτώ χρόνια μετά, η Grande επέστρεψε στο “Over the Rainbow”, αυτή τη φορά με έναν πιο φωτεινό και αισιόδοξο τόνο. Αντί να το τραγουδήσει μέσα από τη θλίψη, το ερμήνευσε ως μια γιορτή της τέχνης, της ελπίδας και της νέας της καλλιτεχνικής πορείας μέσα από το Wicked.
Αυτή η στιγμή στα Όσκαρ δεν ήταν απλώς ένας φόρος τιμής στον κόσμο του Oz, αλλά και μια συμβολική αναγέννηση—ένα νέο κεφάλαιο για την ίδια και το τραγούδι που τη συνδέει τόσο έντονα με το παρελθόν της.
