Η συλλογή Through the Open Window φέρνει ξανά στο φως τον νεαρό Bob Dylan των πρώτων ετών. Μια συγκλονιστική καταγραφή της folk εποχής του, μέσα από σπάνιες ηχογραφήσεις, ζωντανές εμφανίσεις και ανέκδοτες στιγμές από τα αρχεία του
Ο Bob Dylan δεν σταματά ποτέ να επιστρέφει στις ρίζες του, να ξανανοίγει τα αρχεία του και να μας προσφέρει ματιές σε εποχές που έχουν πια μετατραπεί σε μύθο. Με το νέο box set του, Through the Open Window, η 18η κυκλοφορία της σειράς Bootleg Series, ο Dylan μάς προσκαλεί να ακούσουμε ξανά την περίοδο όπου όλα ξεκίνησαν — τα χρόνια που ο νεαρός Robert Zimmerman από τη Μινεσότα γινόταν ο άνθρωπος που θα άλλαζε για πάντα τη μουσική ιστορία.
Η συλλογή περιλαμβάνει ηχογραφήσεις από το 1956 έως το 1963, αποτυπώνοντας τη διαδρομή του Dylan από έναν άγνωστο έφηβο που έπαιζε κιθάρα σε καταστήματα μουσικών ειδών στο Σεντ Πολ, μέχρι τη στιγμή που κατέκτησε τη σκηνή του Carnegie Hall. Αν το περσινό biopic A Complete Unknown έδειξε πώς διαμορφώθηκε ο θρύλος, το Through the Open Window είναι ηχητική απόδειξη του πώς χτίστηκε αυτή η διαδρομή — μέρα με τη μέρα, στίχο με στίχο, ανάσα με ανάσα.
📌 Διαβάστε Επίσης: Bob Dylan: Το Bootleg Series Vol. 18 αποκαλύπτει 139 τραγούδια από τα πρώτα του χρόνια
Στα πρώτα του βήματα στη Νέα Υόρκη, το 1961, ο Dylan είναι μόλις 20 ετών, μα ήδη μοιάζει να έχει μέσα του δεκάδες εκδοχές του εαυτού του. Σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του box set, ακούγεται να ηχογραφεί το παραδοσιακό “Man of Constant Sorrow” υπό την καθοδήγηση του παραγωγού John Hammond. Η φωνή του νεαρού Dylan είναι γεμάτη δισταγμό, σαν να ψάχνει ακόμα τον ρυθμό και την αυτοπεποίθησή του. Όταν όμως ο Hammond τον ρωτά αν κάποιος άλλος έχει ηχογραφήσει το κομμάτι, ο Dylan απαντά με αυτοπεποίθηση: «Όχι έτσι. Ένας άλλος τρόπος». Και τότε ξεπροβάλλει η σπίθα — εκείνη η αυθόρμητη αυτοπεποίθηση που σύντομα θα γίνει το χαρακτηριστικό του.
Το Through the Open Window προσφέρει ένα σπάνιο ταξίδι στην πορεία αυτής της μεταμόρφωσης. Από τις πρώτες του ζωντανές εμφανίσεις στα καφέ του Greenwich Village μέχρι τα sessions στο στούντιο της Columbia, ακούμε τον Dylan να δοκιμάζει, να παρατηρεί, να μαθαίνει και να επαναπροσδιορίζει ό,τι γνωρίζει. Οι ηχογραφήσεις αποτυπώνουν έναν καλλιτέχνη που δεν αναπαράγει απλώς τραγούδια της αμερικανικής παράδοσης, αλλά τα μεταμορφώνει σε κάτι νέο, προσωπικό, σχεδόν ποιητικό.
📌 Διαβάστε Επίσης: Minstrel Boy: Το βιβλίο που αποκαλύπτει τον Bob Dylan πέρα από τον μύθο
Η κυκλοφορία επιμελήθηκε από τους Steve Berkowitz και Sean Wilentz, δύο ανθρώπους που έχουν αφιερώσει χρόνια στη μελέτη του έργου του Dylan. Το box περιλαμβάνει οκτώ δίσκους γεμάτους ανέκδοτο υλικό, με 48 τραγούδια που δεν είχαν ακουστεί ποτέ μέχρι σήμερα — μια πραγματική αποκάλυψη για τους φανατικούς του “Dylanologists”, αλλά και για όσους θέλουν να ανακαλύψουν τον Dylan πριν γίνει μύθος.
Ανάμεσα στα highlights βρίσκουμε μια πλήρη ηχογράφηση από το φθινόπωρο του 1961 στο Gerde’s Folk City — όχι εκείνη που οδήγησε στο ιστορικό άρθρο των New York Times και στο δισκογραφικό του συμβόλαιο, αλλά μία άλλη, λίγες μέρες μετά. Εκεί ακούμε για πρώτη φορά το “Blowin’ in the Wind”, ήδη ολοκληρωμένο και βαθιά προσωπικό, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Στο ίδιο box περιλαμβάνεται και η πρώτη καταγεγραμμένη εκτέλεση του “Tomorrow Is a Long Time”, ενός τραγουδιού που θα εξελισσόταν σε από τα πιο ευαίσθητα έργα του.
Όμως το Through the Open Window δεν είναι απλώς ένα μουσικό ντοκουμέντο· είναι και μια μελέτη χαρακτήρα. Ο Dylan που ακούμε εδώ είναι ταυτόχρονα σίγουρος και αβέβαιος, αστείος και στοχαστικός, ώριμος και παιδί. Στις ζωντανές ηχογραφήσεις του από το Village, διακρίνεται το χιούμορ του — ιστορίες για ταξίδια με λεωφορείο, για παραλίγο ατυχήματα, για το πόσο “λίστες τραγουδιών” δεν χρειάζεται να γράφει. Το κοινό γελά, κι εκείνος απολαμβάνει τη στιγμή. Είναι ένας Dylan απλός, ανθρώπινος, σχεδόν οικείος — πολύ μακριά από τον μυστηριώδη, αποστασιοποιημένο καλλιτέχνη που θα γινόταν αργότερα.
📌 Διαβάστε Επίσης: Bob Dylan: Επανέφερε το “Masters of War” στη σκηνή μετά από σχεδόν 10 χρόνια
Όσο προχωρά η συλλογή, ο Dylan φαίνεται να αλλάζει μπροστά στα αυτιά μας. Οι πρώτες ηχογραφήσεις του είναι απλές, σχεδόν αδέξιες. Όμως όσο περνούν τα χρόνια, αποκτά βάθος και ένταση. Μέχρι τη στιγμή που φτάνει στο Carnegie Hall, το 1963, έχει ήδη γίνει ο άνθρωπος που γνωρίζουμε — ο δημιουργός που τραγουδά για κοινωνικές αδικίες, που γράφει “North Country Blues” και “A Hard Rain’s a-Gonna Fall” με φωνή που κουβαλά μια ολόκληρη εποχή.
Η συναυλία στο Carnegie Hall, που καταλαμβάνει τους δύο τελευταίους δίσκους του Through the Open Window, είναι μια αποκάλυψη. Το κοινό ακούει με δέος, γελά με τα σχόλιά του και σιωπά μπροστά στα τραγούδια διαμαρτυρίας του. Στην εισαγωγή του “Blowin’ in the Wind”, ο Dylan αναφέρει έναν καθηγητή που δεν καταλάβαινε τον τίτλο, λέγοντας ειρωνικά: «Κι αυτός ο άνθρωπος θα γίνει δάσκαλος!». Είναι μια στιγμή χιούμορ, αλλά και μια ένδειξη της αυτοπεποίθησης που έχει αποκτήσει — ο νεαρός που κάποτε ρωτούσε τον παραγωγό του “Σου άρεσε αυτό;” έχει πλέον μετατραπεί σε ηγέτη ενός μουσικού κινήματος.
Η συλλογή δεν λειτουργεί μόνο ως ιστορικό αρχείο αλλά και ως καθρέφτης του πόσο ραγδαία εξελίχθηκε η μουσική του. Από τη folk παράδοση του Woody Guthrie μέχρι τις πρώτες του προσπάθειες να ανακαλύψει τον δικό του ήχο, κάθε τραγούδι είναι ένα κομμάτι ενός παζλ που ολοκληρώνεται μπροστά μας. Ο Dylan δείχνει ότι από την αρχή είχε έναν στόχο: να εκφράζει αλήθειες μέσα από τη μουσική, να αφηγείται ιστορίες με τρόπο που κανείς άλλος δεν μπορούσε.
Στο τέλος του Through the Open Window, ο Dylan στέκεται πια ώριμος, έτοιμος να περάσει στο επόμενο κεφάλαιο — εκείνο της ηλεκτρικής εποχής, της επανάστασης του “Like a Rolling Stone”. Αλλά πριν “κλείσει το παράθυρο” αυτής της πρώτης του εποχής, μάς αφήνει να ρίξουμε μια ματιά μέσα του: σε έναν κόσμο γεμάτο ανησυχία, φιλοδοξία και μαγεία. Και ίσως, τελικά, αυτό να είναι το μεγαλύτερο δώρο της συλλογής — ότι μάς θυμίζει πως κάθε θρύλος ξεκίνησε απλώς με μια κιθάρα, μια φωνή και ένα ανοιχτό παράθυρο.
