Ο Bryan Adams αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής και της καριέρας του μέσα από τη νέα σεζόν του podcast I Never Thought It Would Happen, του φιλανθρωπικού οργανισμού Help Musicians, στον οποίο ο ίδιος είναι και πρεσβευτής. Ο Καναδός ροκ σταρ μιλά για το πώς η καραντίνα υπήρξε «σωτήρια» για την οικογένειά του, για τις προκλήσεις πίσω από τη δημιουργία του μιούζικαλ Pretty Woman, αλλά και για το συγκινητικό ταξίδι του επαναπατρισμού της πρώτης του κιθάρας.
Δεν ήταν «Five and Dime», ήταν… Reading
Το διάσημο τραγούδι του “Summer of ‘69” ξεκινά με τη φράση: “I got my first real six-string / bought it at the Five and Dime”. Όμως, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Η πρώτη του «σοβαρή» κιθάρα ήταν ένα imitation Stratocaster, την οποία αγόρασε όχι σε κάποιο αμερικανικό πολυκατάστημα αλλά σε ένα μουσικό μαγαζί στο Reading, Αγγλίας, όταν ήταν μόλις 12 ετών – το 1970, όχι το 1969.
Το κιθαριστικό θαύμα που έγινε στην… Βερολίνο
Η ιστορία, όμως, δεν σταματά εκεί. Όταν η οικογένεια Adams μετακόμισε στο Ισραήλ λόγω της δουλειάς του πατέρα του στην καναδική πρεσβεία, ο μικρός Bryan άφησε την κιθάρα του σε έναν γείτονα. Χρόνια αργότερα, κάποιος του έστειλε email λέγοντας ότι έχει την πρώτη του κιθάρα, αλλά ποτέ δεν απάντησε ξανά. Μέχρι που, μια δεκαετία μετά, ένας άγνωστος τον πλησίασε σε ένα κλαμπ στο Βερολίνο και του είπε: “Έχω την κιθάρα σου”. Ο αρχικός αποστολέας του email είχε σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα και ο φίλος του, τηρώντας την επιθυμία του, παρέδωσε την κιθάρα στον Adams.
Pretty Woman: 40 τραγούδια για 20 θέσεις
Ο Adams περιγράφει την εμπειρία του να γράψει τη μουσική για το μιούζικαλ Pretty Woman ως “σύνθεση μέσω επιτροπής”. Μαζί με τον συνεργάτη του Jim Vallance, χρειάστηκε να γράψουν 40 τραγούδια για να επιλεγούν τελικά μόλις 20. “Κάθε τραγούδι περνούσε από επιτροπή – σκηνοθέτη, παραγωγό, συγγραφέα… άλλες φορές το έπαιρναν, άλλες όχι”, λέει.
Καραντίνα: Απρόσμενη σωτηρία
Αν και πολλοί καλλιτέχνες βίωσαν την πανδημία ως πλήγμα, για τον Adams ήταν ένα δώρο για την οικογένειά του: “Δεν μπορούσα να ταξιδέψω, έμεινα σπίτι με τους δικούς μου. Ήταν υπέροχο, πραγματικά σωτήριο”. Παρόλα αυτά, πίστευε πως η καριέρα του είχε τελειώσει: “Πίστευα πως δεν θα ξαναδουλέψουμε. Αλλά μετά κάναμε μια συναυλία στην Πορτογαλία. Ο κόσμος φορούσε μάσκες, ο ήχος ήταν περίεργος, πνιγμένος. Ήταν πολύ σουρεάλ”. Επίσης εκφράζει αμφιβολίες ότι ο κόσμος θα ήταν τόσο πρόθυμος να υπακούσει σε νέους περιορισμούς αν υπήρχε δεύτερο lockdown.
