Από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό μέχρι τη σκηνή της Eurovision, ο Claude κουβαλά μια ιστορία γεμάτη απώλειες, δύναμη και αγάπη. Φέτος, ο 21χρονος καλλιτέχνης εκπροσωπεί την Ολλανδία με το τραγούδι “C’est La Vie”, ένα βαθιά προσωπικό κομμάτι, αφιερωμένο στη γυναίκα που του χάρισε μια δεύτερη ζωή — τη μητέρα του.
Ο Claude, που σύμφωνα με τα προγνωστικά βρίσκεται ήδη στην 4η θέση, θα εμφανιστεί στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιτελικού στις 13 Μαΐου. Το τραγούδι του, δίγλωσσο και ειλικρινές, δεν μιλά απλώς για την αγάπη· αφηγείται μια αληθινή ιστορία επιβίωσης και ευγνωμοσύνης.
Γεννημένος στην πόλη Μπόμα του Κονγκό, μεγάλωσε σε συνθήκες πολέμου και απώλειας. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε μια σύγκρουση, και η μητέρα του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει μόνη στην Ολλανδία για να μπορέσει να προσφέρει μια ευκαιρία ζωής στα επτά της παιδιά. Μετά από χρόνια αναμονής, κατάφερε να επανενωθεί με την οικογένειά της στη βόρεια πόλη Άλκμααρ.
Η οικογένεια φιλοξενήθηκε για πάνω από έναν χρόνο σε κέντρο αιτούντων άσυλο. Εκεί, ο μικρός Claude έμαθε ολλανδικά μέσα σε μια τάξη γεμάτη φωνές από κάθε γωνιά του κόσμου. «Ήθελα να καταλαβαίνω τους πάντες», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του. «Γι’ αυτό έμαθα γρήγορα όλες αυτές τις γλώσσες – και έτσι έμαθα και τα ολλανδικά.»
Το “C’est La Vie” αποτυπώνει την ευγνωμοσύνη του για τη μητέρα του, αλλά και την εσωτερική διαδρομή του ίδιου από τη σιωπή της απώλειας στη φωνή της δημιουργίας. Έχοντας μη φοιτήσει ποτέ σε σχολείο στο Κονγκό, η ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ολλανδίας δεν ήταν απλή υπόθεση. Όμως ο Claude δεν λύγισε. Σήμερα, ζει στο Ένκχάουζεν — μια παραθαλάσσια πόλη — και συνθέτει τραγούδια με τη σοφία και την ωριμότητα κάποιου που έχει ήδη ζήσει πολλές ζωές σε μία.
Η συμμετοχή του στη Eurovision δεν είναι απλώς μια μουσική εμφάνιση. Είναι μια ωδή στη μητρική θυσία, στην ανθεκτικότητα και στη δύναμη του να διεκδικείς το φως, ακόμα και όταν όλα γύρω σου μοιάζουν σκοτεινά.
