Η 80χρονη punk icon θυμάται τις σκοτεινές μέρες της δόξας και εξηγεί γιατί τις αποδέχεται
Η Debbie Harry, η εμβληματική frontwoman των Blondie, δεν είναι από εκείνες που ωραιοποιούν ή αποκηρύσσουν το παρελθόν τους. Στα 80 της σήμερα, μιλάει ανοιχτά για τις μέρες που τα ναρκωτικά ήταν «λύση» — και καθρέφτης μιας εποχής που άλλαζε ριζικά.
Μιλώντας στη Vanity Fair, η Harry εξηγεί πως η ίδια και ο πρώην σύντροφός της (και επίσης μέλος των Blondie) Chris Stein πάλευαν με ένα διαρκές εσωτερικό σκοτάδι, την ώρα που το συγκρότημα γινόταν παγκόσμιο φαινόμενο. «Κάναμε ναρκωτικά για να επιβιώσουμε συναισθηματικά. Ήταν σαν μια ρόλερ κόστερ που δεν σταματούσε», λέει.
Ο Stein, όπως αποδείχθηκε αργότερα, έπασχε από pemphigus vulgaris, μια σπάνια αυτοάνοση δερματική πάθηση, η οποία τότε τους ήταν άγνωστη. Η Debbie παραδέχεται: «Αν πηγαίναμε σε ψυχίατρο, θα μας είχαν φορτώσει φάρμακα. Οπότε, ναι, καταφύγαμε στα ναρκωτικά – και γύρω μας όλοι έκαναν το ίδιο. Ήταν εποχή που “το έκαναν όλοι”».
Η punk και new wave σκηνή του CBGB στη Νέα Υόρκη, όπου οι Blondie μεγαλούργησαν το 1975, είχε σχεδόν ενσωματωμένο αυτό το lifestyle. «Δεν ήταν junkies τριγύρω», θυμάται η Harry. «Ήταν άλλος κόσμος – πιο καλλιτεχνικός, πιο “ιδιαίτερος”. Εντάξει, σήμερα φαίνεται χάσιμο χρόνου, αλλά τότε ήταν η καθημερινότητά μας».
Δεν κρύβει ότι είχε επαφή με την ηρωίνη – και όχι μόνο. Σε προηγούμενες συνεντεύξεις έχει αναφέρει πως έπαιρνε «αρκετές σοβαρές ουσίες», γιατί αυτό πρόσταζε ο κύκλος της. «Ήταν “το καινούριο”, “το επόμενο”, “πρέπει να το δοκιμάσεις”. Οπότε το δοκίμαζα».
Το 2019 είχε πει στη The Guardian πως η χρήση της ήταν «ένα απαραίτητο κακό». Σήμερα προσθέτει: «Ήταν μια περίοδος καταθλιπτική, και τα ναρκωτικά με κράτησαν όρθια. Μετά όμως, απλά σταμάτησαν να με βοηθούν».
Η ίδια κατάφερε να απομακρυνθεί με βοήθεια – και δεν κρύβει πως δεν ήταν εύκολο. Δεν δηλώνει θύμα, ούτε ζητά συμπόνια. Μόνο αλήθεια. Και σε αυτή την αλήθεια δεν έχει χώρο για τύψεις.
«Δεν μπορώ να μετανιώνω για κάθε εμπειρία στη ζωή μου», λέει. «Αυτό θα ήταν πραγματικά χάσιμο χρόνου».
