Η Cat Power δεν τραγουδά απλώς τα κομμάτια του Bob Dylan. Τα αφηγείται με την ψυχή της. Με την απαλότητα και τη μελαγχολία της φωνής της, μετατρέπει τις λέξεις του Dylan σε προσωπική προσευχή και συλλογικό ψίθυρο.
«Όταν στα 17 μου άκουσα το “To Ramona” από το “Another Side of Bob Dylan”, ένιωσα πως ήταν το αγόρι μου», λέει χαμογελώντας η Σαν Μάρσαλ, όπως είναι το πραγματικό της όνομα. Μιλά από το Μαϊάμι, ενώ ετοιμάζει την περιοδεία της που περιλαμβάνει και την Αθήνα, όπου θα παρουσιάσει ζωντανά το άλμπουμ Cat Power Sings Dylan: The 1966 Royal Albert Hall Concert.
Το project γεννήθηκε το 2022, όταν η Cat Power αποφάσισε να αναβιώσει πιστά το θρυλικό live του Dylan του 1966 – το ίδιο που, παρότι ηχογραφήθηκε στο Μάντσεστερ, κυκλοφόρησε με τον τίτλο Royal Albert Hall. Ήταν ένα τολμηρό εγχείρημα, μα γεμάτο αφοσίωση. «Ήθελα να το κάνω όσο είναι ακόμα εν ζωή, όχι για να τον εντυπωσιάσω, αλλά για να του προσφέρω κάτι όμορφο», λέει με τρυφερότητα.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν απλώς ένα tribute. Ήταν μια πράξη αγάπης, πολιτικής και υπαρξιακής ταύτισης. Για την ίδια, ο Dylan είναι ο Θεός που την έσωσε: «Ένιωσα ορατή και προστατευμένη μέσα στον δικό μου αγώνα. Είχα μείνει άστεγη τότε και η μουσική του μου χάρισε ένα καταφύγιο».
Η Cat Power μεγάλωσε με δυσκολίες. Παιδικά χρόνια σκληρά, γονείς με εξαρτήσεις, εφηβεία γεμάτη πόνο. Η μουσική υπήρξε για εκείνη εργαλείο επιβίωσης. Στο βλέμμα της για τον Dylan ενώνεται το θαυμασμό με την απόλυτη αναγνώριση: «Αν δεν είχε εκφράσει με τέτοια ένταση τη διαφωνία του, δεν θα είχε υπάρξει το πανκ ροκ. Ο Dylan άλλαξε το rock’n’roll – και άλλαξε και εμένα».
Η πρώτη φορά που τον είδε ζωντανά, στα 16 της στην Ατλάντα, υπήρξε καθοριστική. Στις φθηνές θέσεις των 11 δολαρίων, φώναζε να παίξει το “Tangled Up in Blue”. Και όταν τελικά βγήκε μόνος στη σκηνή και το τραγούδησε, η έφηβη Σαν ένιωσε, ίσως για πρώτη φορά, ότι την ακούει κάποιος.
Σήμερα, μιλά για την ανάγκη του κόσμου να ξαναπιστέψει στο όνειρο. «Η τέχνη δεν πρέπει να ακολουθεί συνταγές. Θέλω αλήθεια, όχι υπολογισμό. Δεν βρίσκω αυτή τη μαγεία σε πολλούς σύγχρονους pop stars, ούτε στην Taylor Swift. Μου λείπει το αυθεντικό».
Η κουβέντα φτάνει και στην πολιτική. Απλή, άμεση, αληθινή, η Cat Power δεν φοβάται να μιλήσει για την Αμερική του Τραμπ. «Νιώθω ότι δεν ανήκω πια σ’ αυτή τη χώρα. Πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι. Δεν μπορούμε να ζούμε σε άρνηση. Ο Dylan είναι ένα όχημα για να πεις όσα έχεις να πεις».
Στην Αθήνα, δεν θα παρουσιάσει μόνο ένα μουσικό έργο – θα φέρει μαζί της την πίστη πως μέσα από το τραγούδι μπορούμε ακόμα να συναντήσουμε κάτι αληθινό. Να ονειρευτούμε ξανά.
