Ένα τραγούδι για έναν έρωτα που τα διέλυσε όλα – και που παραμένει ακόμα συγκλονιστικό δεκαετίες μετά
Όταν η Pattie Boyd άκουσε για πρώτη φορά το Layla, ήξερε πως η ζωή της δεν θα ήταν ποτέ ξανά ίδια. «Το τραγούδι με κυρίευσε. Δεν μπορούσα πια να αντισταθώ», είχε πει αργότερα, μιλώντας για την καταιγιστική ερωτική εξομολόγηση του Eric Clapton προς εκείνη — τη σύζυγο τότε του καλύτερού του φίλου, George Harrison. Ήταν ένα κομμάτι τόσο ωμό, τόσο δυνατό, που όπως παραδέχτηκε και η ίδια, «ήταν το πιο συγκινητικό τραγούδι που είχα ακούσει ποτέ».
Το Layla δεν είναι απλώς ένα τραγούδι αγάπης. Είναι μια μουσική έκρηξη, ένα ξεγυμνωμένο συναίσθημα που σε κατακλύζει από την πρώτη νότα. Από το χαρακτηριστικό riff-καταιγίδα μέχρι το μελαγχολικό, σχεδόν κινηματογραφικό outro, όλα μοιάζουν να χτίστηκαν από έναν άνθρωπο που εκείνη τη στιγμή έπαιζε με την ψυχή του στα δάχτυλα.
Και η ψυχή του… ράγισε. Γιατί κάθε φορά που ο Clapton το ξανακούει ή το παίζει, είναι σαν να βιώνει ξανά τον ίδιο συναισθηματικό σεισμό. Ακόμη κι αν η ιστορία τους – έρωτας, γάμος, χωρισμός – έχει πια περάσει, η ένταση που κουβαλάει το Layla δεν έχει ξεθωριάσει καθόλου.
Eric Clapton: Οι δύο κιθαρίστες που τον «τάραξαν» και τον έκαναν να νιώσει φόβο
Δεν είναι μόνο η ερωτική δύναμη του κομματιού. Είναι και η τεχνική του πολυπλοκότητα. Ο ίδιος ο Clapton παραδέχτηκε πως για πολλά χρόνια το απέκλειε από τα live του:
«Είναι δύσκολο τραγούδι. Πρέπει να έχεις το κατάλληλο σχήμα μουσικών για να το αποδώσεις σωστά. Δεν γίνεται με κουαρτέτο — υπάρχουν σημεία που πρέπει να παίζεις και να τραγουδάς τελείως αντίθετες γραμμές, σχεδόν αδύνατο».
Ουσιαστικά, παγιδεύτηκε μέσα στο ίδιο του το πάθος. Όταν το έγραφε, σκεφτόταν μόνο το συναίσθημα — όχι το πώς θα το αναπαράγει στη σκηνή.
Έτσι, το άφησε στην άκρη. Παρόλο που το κομμάτι είχε ήδη αναγνωριστεί ως κλασικό, δεν το περιλάμβανε στις περιοδείες του για δεκαετίες. Μέχρι που, στα 2000s, αποφάσισε να επιστρέψει σε αυτό — και να συμφιλιωθεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Το 2008, με μια νέα μπάντα στο πλευρό του, ανάμεσά τους οι Doyle Bramhall II και Derek Trucks, βρήκε το θάρρος να επαναφέρει το Layla στο ρεπερτόριό του. «Εκείνοι ήταν που μου το ζήτησαν. Εγώ το είχα θεωρήσει νεκρό και θαμμένο», είπε ο ίδιος.
Κι όμως, το Layla επέστρεψε. Όχι συχνά — αλλά αρκετά ώστε να αποδείξει πως κανένα τραγούδι δεν είναι τόσο δυνατό ώστε να νικήσει τον δημιουργό του. Ούτε καν το πιο επώδυνο.
