Μια μοναδική μουσική παράσταση που ενώνει πολιτισμούς και συναισθήματα από όλο τον κόσμο
Ο Μίνως Μάτσας επιστρέφει στη σκηνή του Ωδείου Ηρώδου Αττικού, έτοιμος να χαρίσει μια βραδιά που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όσων θα την ζήσουν. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2025, το αρχαίο θέατρο θα γεμίσει με ήχους και συναισθήματα από κάθε γωνιά του κόσμου. Ρεμπέτικα που μεγάλωσαν γενιές Ελλήνων, πορτογαλικά fado που μιλούν για χαμένες αγάπες, αργεντίνικα tango γεμάτα πάθος και αμερικάνικα blues που αφηγούνται ιστορίες ζωής, θα συναντηθούν σε μια μουσική παράσταση που ενώνει πολιτισμούς και εποχές.
Η ιδέα πίσω από αυτό το εγχείρημα είναι απλή αλλά και βαθιά: ανεξάρτητα από την καταγωγή και τις πολιτισμικές διαφορές, οι άνθρωποι βιώνουν τα ίδια συναισθήματα – χαρά, πόνο, νοσταλγία, μοναξιά, έρωτα και ελπίδα. Αυτή η κοινή ανθρώπινη εμπειρία εκφράζεται μέσα από διαφορετικά μουσικά είδη, που όταν ενωθούν δημιουργούν ένα ταξίδι πέρα από τα σύνορα.
📌 Διαβάστε Επίσης: Freddie Mercury: Η “μυστική κόρη” του μιλά για πρώτη φορά
Στη σκηνή θα ανέβουν δεκαπέντε σπουδαίοι σολίστ, Έλληνες και ξένοι, φέρνοντας ο καθένας το δικό του ηχόχρωμα. Μαζί τους, φωνές που θα δώσουν ζωή στις μελωδίες: ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, η Δήμητρα Μωραΐτη, η Lina Cardoso Rodrigues, η Debora Russ και ο Eric B. Turner. Από τις μπουάτ της παλιάς Αθήνας και τις παρέες του Βαμβακάρη, στις όχθες του Μισισιπή με τον Robert Johnson, μέχρι τις λυπητερές νότες της Amalia Rodrigues και τον ρομαντισμό του Carlos Gardel, η βραδιά υπόσχεται να σε ταξιδέψει σε μέρη που ίσως δεν έχεις επισκεφθεί ποτέ, αλλά θα νιώσεις σαν να τα γνωρίζεις.
Η σχέση του Μίνου Μάτσα με το ρεμπέτικο είναι προσωπική και οικογενειακή. Ο παππούς του, επίσης Μίνως Μάτσας, υπήρξε καθοριστική μορφή για την καταγραφή και διάδοση αυτού του είδους. Ως διευθυντής της ιστορικής δισκογραφικής Odeon–Parlophone, τόλμησε να ηχογραφήσει τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη και άλλων μεγάλων δημιουργών, σε μια εποχή που το ρεμπέτικο δεν ήταν αποδεκτό από όλους. Παράλληλα, έγραψε στίχους για κομμάτια που σήμερα θεωρούνται κλασικά, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική μουσική ιστορία.
Συνεχίζοντας αυτή την κληρονομιά, ο νεότερος Μάτσας δεν αρκείται στην αναπαραγωγή των τραγουδιών. Προτιμά να τα επανεξετάζει, να τα αποδομεί και να τα ξαναχτίζει, προσθέτοντας νέα μουσικά μέρη και δίνοντάς τους έναν ήχο που συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Αυτή η δημιουργική προσέγγιση δείχνει ότι η μουσική, όταν είναι αληθινή, δεν χάνει ποτέ τη δύναμή της, ακόμα κι αν περάσουν δεκαετίες.
📌 Διαβάστε Επίσης: Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη αποκαλύπτει: «Φοβόμουν τον Μίνω Μάτσα στην αρχή»
Το ρεμπέτικο, όπως και τα fado, τα tango και τα blues, είναι τέκνα της ανάγκης του ανθρώπου να εκφραστεί όταν οι συνθήκες γύρω του είναι δύσκολες. Κάθε ένα από αυτά τα είδη γεννήθηκε μέσα από σκληρές κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες: το ρεμπέτικο στις φτωχογειτονιές και τα καφενεία της Ελλάδας, το fado μέσα σε δεκαετίες πορτογαλικής δικτατορίας, το tango ανάμεσα στους μετανάστες του Μπουένος Άιρες και τα blues ως κραυγή ενάντια στη σκλαβιά και την αδικία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλο που οι ρίζες τους διαφέρουν, μοιράζονται την ίδια καρδιά – την ανάγκη να ειπωθούν ιστορίες που αφορούν όλους μας.
Η επιλογή του Ηρωδείου για αυτήν τη βραδιά δεν είναι τυχαία. Το μνημείο, με τη μοναδική ακουστική και την ιστορική του βαρύτητα, προσφέρει το ιδανικό πλαίσιο για μια παράσταση που φιλοδοξεί να ενώσει διαφορετικούς κόσμους σε ένα. Εκεί, κάτω από τον αττικό ουρανό, οι νότες θα γίνουν γέφυρες και οι στίχοι θα γίνουν κοινή μνήμη.
Ο Μίνως Μάτσας έχει δηλώσει ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η αυθεντικότητα. Δεν τον νοιάζει να δημιουργήσει απλώς ένα όμορφο άκουσμα· θέλει να προσφέρει μια εμπειρία που ο θεατής θα κουβαλήσει μαζί του. Για εκείνον, η μουσική είναι κάτι παραπάνω από ήχοι – είναι στιγμές που αγγίζουν την ψυχή και σε κάνουν να θυμάσαι ποιος είσαι και από πού έρχεσαι.
