Δέκα τραγούδια που φέρουν τη δική της πένα και ξεχωρίζουν για τον συναισθηματικό τους παλμό.
Η Άννα Βίσση είναι από τις ελάχιστες καλλιτέχνιδες στην Ελλάδα που δεν χρειάζονται συστάσεις. Με μια καριέρα γεμάτη αμέτρητες επιτυχίες, sold out συναυλίες και μια σκηνική παρουσία που δεν εξαντλείται με τα χρόνια, έχει κατακτήσει τον τίτλο της «απόλυτης σταρ». Ωστόσο, κάτι που συχνά ξεχνάμε ή αγνοούμε, είναι ότι πίσω από μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της κρύβεται η ίδια της η πένα.
Η Άννα δεν έγραψε ποτέ για να γεμίσει tracklists – έγραφε μόνο όταν είχε κάτι ουσιαστικό να πει. Και κάθε φορά που το έκανε, άφηνε κομμάτι του εαυτού της στους στίχους.
Άννα Βίσση – «Όλα Για Όλα»: Το νέο της τραγούδι που κάνει αίσθηση
Ας δούμε 10 τραγούδια που υπογράφει η ίδια και αξίζει να ξανακούσουμε με αυτή τη γνώση στο μυαλό:
- «Καλημέρα καινούργια μου αγάπη» (1981): Μια φωτεινή ωδή στην αρχή του έρωτα, που γεμίζει την καρδιά ελπίδα.
- «Και έχω τόσα να θυμάμαι» (1984): Στοχαστικό και συναισθηματικό, ένα κομμάτι για τις αναμνήσεις που μας κρατούν όρθιους.
- «Fabulous» (2008): Μια Βίσση απελευθερωμένη, παιχνιδιάρα και ποπ, που γιορτάζει με αυτοπεποίθηση τη μοναδικότητά της.
- «Είμαι το σήμερα κι είσαι το χθες» (1982): Μια δήλωση ανεξαρτησίας, που απομακρύνει το παρελθόν χωρίς ενοχές.
- «Αγάπες» (1982): Για εκείνες τις αγάπες που έμειναν πίσω, αλλά άφησαν σημάδια με αξία.
- «Αν δε μ’ αγαπάς» (1982): Ώριμο και ωμό, περιγράφει τον μονόπλευρο έρωτα χωρίς καμία ωραιοποίηση.
- «Δική σου» (1982): Παράδοση χωρίς εξάρτηση – μια παράδοση συνειδητή και ειλικρινής.
- «Μόνο η αγάπη» (1982): Το πιο απλό και βαθύ συμπέρασμα: στο τέλος, μόνο η αγάπη μετρά.
- «Άδικος ο χωρισμός μας» (1982): Χωρισμός χωρίς φίλτρο, μόνο με καθαρή παραδοχή.
- «Εγώ δε χάνομαι ποτέ μου» (1982): Ένα τραγούδι για τη δύναμη, την αυτογνωσία και την επιβίωση.
Σε όλα αυτά τα τραγούδια, η Άννα Βίσση δεν είναι απλώς ερμηνεύτρια. Είναι δημιουργός. Και αυτή η διάσταση της δουλειάς της δείχνει πόσο πολυδιάστατη είναι τελικά η καλλιτεχνική της προσωπικότητα.
