Ο θρύλος των Beatles αποκαλύπτει πώς η πειραματική του διάθεση ενέπνευσε τον Lennon και αντίστροφα
Ο Paul McCartney, στα 83 του χρόνια, παραμένει ένας από τους πιο δημιουργικούς και ενεργούς καλλιτέχνες της εποχής μας. Και ενώ η ιστορία του με τους Beatles είναι γεμάτη από επιτυχίες και θρυλικές στιγμές, ο ίδιος επιλέγει να μοιραστεί σπάνιες λεπτομέρειες για το πώς εκείνος και ο John Lennon διέφεραν ριζικά στον τρόπο που προσέγγιζαν τη μουσική. Η συνέντευξή του στο BBC Radio 3 και την εκπομπή Sound Sources προσφέρει μια ματιά στο πώς δύο τόσο διαφορετικές καλλιτεχνικές φιλοσοφίες ενώθηκαν για να αλλάξουν την πορεία της μουσικής για πάντα.
Ο McCartney θυμάται πώς ο ίδιος είχε πάντα τη διάθεση να πειραματίζεται, να μαθαίνει και να ανακαλύπτει νέες τεχνικές. Η έμπνευσή του από avant-garde καλλιτέχνες, όπως ο Stockhausen, τον οδήγησε να ασχοληθεί με tape loops και να δημιουργήσει μοναδικά ηχητικά τοπία που ενσωματώθηκαν σε κομμάτια όπως το “Tomorrow Never Knows”. Περιγράφει πώς έπαιρνε ένα κομμάτι ταινίας, το έκοβε και το ένωνε ξανά για να δημιουργήσει ένα συνεχές μοτίβο ήχου, ένα process που τότε ήταν σχεδόν επαναστατικό.
👉 Διαβάστε επίσης: Paul McCartney – Ringo Starr: «Κρατιόμαστε ο ένας από τον άλλο – Είμαστε οι μόνοι Beatles που απέμειναν»
“Για μένα, η μουσική δεν ήταν ποτέ δουλειά. Ήταν παιχνίδι,” λέει χαρακτηριστικά. “Μου άρεσε να παίζω με τα μηχανήματα, να δημιουργώ ήχους και να εξερευνώ το άγνωστο. Όταν έδειξα αυτά τα πειράματα στον John, τον ενθουσίασαν.”
Η ανταπόκριση του Lennon ήταν άμεση. Ο McCartney θυμάται ότι του έδωσε δύο Brunel μηχανήματα για να μπορέσει να πειραματιστεί κι εκείνος στο σπίτι του. Ωστόσο, εκεί φάνηκε η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους δύο. Ενώ ο McCartney προτιμούσε να ενσωματώνει τα πειραματικά στοιχεία σε δομημένα τραγούδια, ο Lennon ένιωθε άνετα να αφήνει τα πάντα στο χάος και την αφηρημένη τέχνη, όπως στο περιβόητο “Revolution 9”.
👉 Διαβάστε επίσης: Ένα πολύ προσωπικό γράμμα του John Lennon δημοπρατείται για δεκάδες χιλιάδες ευρώ
“Η διαφορά μας ήταν ξεκάθαρη,” εξηγεί ο McCartney. “Εγώ ήθελα να βάζω αυτά τα ηχητικά πειράματα πάνω σε ένα μουσικό υπόβαθρο. Ο John, από την άλλη, ήθελε να αφήσει τους ήχους αυτούς να σταθούν μόνοι τους, σαν ένα έργο τέχνης. Και αυτό ήταν υπέροχο με τον τρόπο του.”
Η δυναμική αυτή μεταξύ των δύο καλλιτεχνών ήταν που τροφοδότησε την καλλιτεχνική επανάσταση των Beatles. Ο συνδυασμός της μελωδικής προσέγγισης του McCartney και της πιο ελεύθερης, σχεδόν ακραίας δημιουργικότητας του Lennon έφερε στο προσκήνιο κομμάτια που άλλαξαν το πρόσωπο της pop και rock μουσικής.
Καθώς ο McCartney συνεχίζει να εξερευνά την τέχνη και τη μουσική ακόμη και σήμερα, η ιστορία του με τον Lennon παραμένει μια διαχρονική υπενθύμιση ότι η καινοτομία γεννιέται από την ισορροπία μεταξύ τάξης και χάους. “Η μουσική, όπως και η τέχνη, δεν χρειάζεται πάντα να είναι ξεκάθαρη. Κάποιες φορές η ομορφιά βρίσκεται στην αβεβαιότητα,” λέει στο τέλος.
