Μετά από 24 χρόνια σιωπής, οι Pulp επιστρέφουν με ωριμότητα, νοσταλγία και ατόφιο χιούμορ
Οι Pulp είναι ξανά εδώ. Και όχι απλά για να “παίξουν τα παλιά”. Το More, το νέο τους άλμπουμ που κυκλοφορεί από τη Rough Trade Records, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια reunion στιγμή: είναι μια κατάθεση ψυχής, μια ωδή στην ενηλικίωση, την απώλεια, τον έρωτα και την… αυτοσαρκαστική σοφία του να έχεις περάσει τα 50.
Μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες, οι ηχογραφήσεις στο Orbb Studio στο Λονδίνο με παραγωγό τον James Ford έπιασαν τον παλμό της στιγμής: αυθόρμητο, ακατέργαστο, τίμιο. Αυτός είναι και ο ήχος του More.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “Spike Island”, μια αναφορά στην εμβληματική συναυλία των Stone Roses το 1990, που εδώ γίνεται αλληγορία για το πώς η ζωή δεν είναι πάντα όπως τη φαντάστηκες. Ο Jarvis Cocker παραμένει ο βασιλιάς του “αντι-ηρωικού” σχολιασμού, με ατάκες που βγάζουν γέλιο και πίκρα μαζί.
Από εκεί και πέρα, ξετυλίγεται ένα ηχητικό ημερολόγιο. Το “Tina” είναι μια low-key ερωτική απογοήτευση γεμάτη ειρωνεία. Το “Grown Ups” μιλά για τις ευθύνες της ενηλικίωσης χωρίς να χάνει την pop ελαφρότητά του. Στο “Slow Jam”, ο Jarvis συνομιλεί φανταστικά με τον Ιησού, σε μια μίνι υπαρξιακή κωμωδία για την πίστη και την αμφιβολία.
Pulp “Common People”: Το τραγούδι που ξεκίνησε ως “σκουπίδι” και έγραψε ιστορία
Το “Farmers Market” είναι ένα λυρικό snapshot απλής χαράς, ενώ το “My Sex” διαπραγματεύεται τη σεξουαλική ταυτότητα με γενναιότητα. Το “Got to Have Love” έρχεται πιο έντονο, υστερικό σχεδόν – μια κραυγή για συναισθηματική σύνδεση στον καιρό της αποσύνδεσης.
Το “Background Noise” αποτυπώνει το πώς ο σύγχρονος “θόρυβος” μασά την ψυχή, ενώ το “Partial Eclipse” παίζει με το σκοτάδι και το φως, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το “The Hymn of the North” στέκεται σαν κοινωνικός ύμνος στη Βρετανία του μετά – μετά το εργοστάσιο, μετά το Brexit, μετά την ψευδαίσθηση.
Και μετά έρχεται το “A Sunset”. Κλείσιμο ιδανικό – απαλό, στοχαστικό, σχεδόν κινηματογραφικό. Όπως λέει κι ο τίτλος του, μοιάζει με ηλιοβασίλεμα: όμορφο, γλυκόπικρο και αναπόφευκτο.
Το More είναι αφιερωμένο στον μπασίστα Steve Mackey, που έφυγε από τη ζωή το 2023. Η απουσία του είναι παρούσα σε κάθε νότα – όχι σαν σκιά, αλλά σαν παρουσία που καθοδηγεί.
Δεν είναι απλώς μια επιστροφή. Είναι μια απολύτως απαραίτητη συνέχεια. Και ναι, οι Pulp έχουν ακόμα “περισσότερα” να πουν. Και το κάνουν όπως πάντα: με στυλ, με ουσία και με αυτή την ανεξίτηλη βρετανική ψευτοαδιαφορία που σε χτυπά κατευθείαν στην καρδιά.
