Από τη “Συνουσία” στην αλήθεια του σήμερα – μια συναυλία για όσους νιώθουν ακόμα
Οι Πυξ Λαξ επιστρέφουν με μια μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία την Πέμπτη 20 Ιουνίου, στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη». Με τραγούδια που εδώ και τρεις δεκαετίες «κουμπώνουν» σε στιγμές προσωπικές και συλλογικές, η μπάντα ανεβαίνει ξανά στη σκηνή για να ενώσει γενιές και συναισθήματα.
Ο Μπάμπης Στόκας ανοίγει την καρδιά του στο in, με αφορμή αυτή την εμφάνιση, μιλώντας με ειλικρίνεια για τις απαρχές του συγκροτήματος, το σήμερα και την αλήθεια που κρύβεται πίσω από κάθε τραγούδι.
«Ξεκινήσαμε με λίγο κόσμο και πολύ πείσμα»
Ο Μπάμπης θυμάται τις δυσκολίες των πρώτων χρόνων. Λίγος κόσμος, πολλές αμφιβολίες, αλλά και απόλυτη πίστη. «Θα έλεγα στον εαυτό μου το ’96 ένα πράγμα: κουράγιο. Γιατί μέσα μου ήξερα ότι κάποια στιγμή θα γίνει. Δεν ήταν ποτέ εύκολο, αλλά ήταν αυτό που αγαπούσαμε.»
«Η Συνουσία παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ»
Αν υπάρχει ένα τραγούδι που δεν έχει χάσει την ουσία του, αυτό είναι η Συνουσία. Γραμμένο πριν από 35 χρόνια, αλλά ακόμα επίκαιρο – ίσως και πιο πολύ σήμερα. «Η διαφθορά μεγαλώνει αντί να μαζεύεται. Το κομμάτι παραμένει ζωντανό, γιατί λέει την αλήθεια.»
«Η σκηνή δεν είναι πρόκληση – είναι συνάντηση»
Η σχέση με το κοινό έχει αλλάξει, λέει, αλλά μόνο προς το καλύτερο. «Τώρα είμαστε πιο χαρούμενοι. Βλέπουμε νέα παιδιά, που ξέρουν τα τραγούδια μας. Μια νέα γενιά έρχεται και μας δίνει δύναμη.» Όσο για τη σκηνή; Δεν είναι show. Είναι μοίρασμα. «Κάθε βραδιά είναι αλλιώτικη. Δεν υπάρχουν κανόνες – μόνο ειλικρίνεια.»
«Κάποια τραγούδια δεν τα λέω πια – για διάφορους λόγους»
Υπάρχουν τραγούδια που έχει αφήσει πίσω. «Το ‘Είναι ωραία η θάλασσα’ το λέει ο Φίλιππος, εγώ το έχω αφήσει εδώ και 20 χρόνια. Κάποια τραγούδια απλώς κουβαλάνε κάτι που σε βαραίνει.»
«Αν βγει νοσταλγία στη βραδιά, δεν θα την αποφύγουμε»
Οι συναυλίες, ειδικά οι καλοκαιρινές, είναι πιο «σφιχτές». Τον χειμώνα υπάρχει περισσότερος χώρος για εκπλήξεις. «Δεν κυνηγάμε τη νοσταλγία, αλλά δεν την αποφεύγουμε κιόλας. Αν τη φέρει το κοινό, την αγκαλιάζουμε.»
«Η μουσική είναι σαν μπάλα: περνάει, χτυπάει και μένει»
Αυτό που ελπίζει να μείνει από τη συναυλία στο Θέατρο Βράχων είναι ένα συναίσθημα. Ένα χαμόγελο. «Η μουσική έχει αυτή τη μαγική ιδιότητα – να σε αγκαλιάζει εκεί που δεν το περιμένεις. Αυτό θέλουμε να κάνουμε. Να τραγουδήσουμε όλοι μαζί. Να ξεχαστούμε λίγο. Και να γίνουμε μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά.»
