Για κάθε συγκρότημα, όσο κι αν ξεκινά με ρομαντισμό και αγάπη για την τέχνη, η επιτυχία φέρνει πάντα μαζί της ένα αναπόφευκτο ερώτημα: ποιος πληρώνεται – και για τι. Στην περίπτωση των Queen, αυτό το ζήτημα έφτασε στο σημείο να προκαλέσει σοβαρές εντάσεις, με αποκορύφωμα ένα από τα πιο παράξενα επεισόδια στην ιστορία του θρυλικού συγκροτήματος.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, οι Queen είχαν ένα σαφές σύστημα: τα έσοδα από πνευματικά δικαιώματα πήγαιναν σε όποιον έγραφε τους στίχους του τραγουδιού. Φαινομενικά δίκαιο. Όμως η δημιουργία στους Queen ήταν μια συλλογική διαδικασία. Όπως εξηγεί ο Brian May, οι ιδέες συνήθως ξεκινούσαν από εκείνον ή τον Freddie Mercury, αλλά η μπάντα τις αποδομούσε και τις ξανάχτιζε ως ομάδα. Ο «μοναδικός» συνθέτης ήταν στην πραγματικότητα ένας ρόλος πιο πολύπλοκος απ’ όσο φαινόταν.
Το πρόβλημα δεν άργησε να φανεί όταν άρχισαν να εμπλέκονται μεγάλα ποσά. Οι εντάσεις αυξήθηκαν, με τα μέλη να διαφωνούν όχι μόνο για τα χρήματα, αλλά και για τα setlists στις περιοδείες, τη σειρά των κομματιών στους δίσκους – ακόμα και για τις επιλογές B-side στα singles.
Η κορύφωση ήρθε το 1975, όταν ήρθε η ώρα να επιλέξουν το B-side του «Bohemian Rhapsody». Ο Roger Taylor, αποφασισμένος να προωθήσει το τραγούδι του «I’m In Love With My Car», κυριολεκτικά κλείστηκε σε μια ντουλάπα ως μορφή διαμαρτυρίας μέχρι να συμφωνήσουν οι υπόλοιποι. Και τα κατάφερε.
Το απρόσμενο; Όταν το «Bohemian Rhapsody» έγινε παγκόσμιο φαινόμενο, η B-side –αν και λιγότερο γνωστή– πουλήθηκε στις ίδιες μονάδες. Ο Taylor, ως συνθέτης του B-side, κέρδισε όσα και ο Mercury. Για τον May, αυτό ήταν ένα τεράστιο άδικο: να αμείβεται εξίσου ο Taylor για ένα «συνοδευτικό» κομμάτι δίπλα στο πιο εμβληματικό τραγούδι της μπάντας.
«Ήταν ένα κομβικό σημείο. Ευτυχώς, το ξεπεράσαμε», δήλωσε χρόνια μετά ο May. Παρά την ένταση, το χιούμορ και η χημεία της μπάντας τους κράτησαν ενωμένους. Αλλά όπως παραδέχεται ο ίδιος: «Πόσο καιρό μου πήρε να το ξεπεράσω;… Ω, αρκετό».
