Η Μαρίνα Σπανού, τραγουδίστρια και κόρη του Χρήστου Σπανού και της Μελίνας Παιονίδου, βρέθηκε καλεσμένη στο «Στούντιο 4» και μίλησε για το ξεκίνημά της ως μουσικός του δρόμου, μια εμπειρία που, όπως λέει, την έκανε να νιώσει ότι «ανήκει» στη μουσική.
Στην πρώτη της εμφάνιση στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, έναν γνωστό μουσικό δρόμο, ανακάλυψε πόσο ελεύθερη ένιωθε να εκφράζεται χωρίς περιορισμούς. «Όταν έπαιζα μουσική στον δρόμο, ένιωσα ότι ανήκω εκεί. Δεν είχε σημασία πώς ντύνομαι ή συμπεριφέρομαι, αλλά μόνο η μουσική», εξηγεί.
Η επιθυμία της να τραγουδήσει στον δρόμο γεννήθηκε κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου στις Πανελλήνιες, όταν συνάντησε έναν μουσικό που έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε το «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι», τραγούδι που της θυμίζει την παιδική της σχέση με τη μητέρα της. Αυτή η εμπειρία την ενέπνευσε να κάνει το βήμα. Μετά την ολοκλήρωση των εξετάσεων, με την υποστήριξη των γονιών της, αγόρασε το πρώτο της ηχείο και ετοιμάστηκε να τραγουδήσει.
Η πρώτη της εμφάνιση ήταν γεμάτη ένταση και συναίσθημα. Ο πατέρας της, κρυμμένος πίσω από μαύρα γυαλιά, βρέθηκε εκεί για να τη στηρίξει. «Ήταν μαγικό το συναίσθημα του να τραγουδάς στον δρόμο. Οι περαστικοί που σταματούσαν και κοιτούσαν με βαθιά ματιά με έκαναν να νιώθω συγκίνηση. Ήταν λίγοι οι άνθρωποι τότε, και τους κοιτούσα όλους στα μάτια», λέει.
Η Μαρίνα περιγράφει τις συγκινητικές στιγμές που έζησε από την επαφή της με τους περαστικούς, οι οποίοι συχνά της άφηναν λουλούδια, σημειώματα και ποιήματα. «Ήταν αμήχανο να μου αφήνουν χρήματα, γιατί δεν βγήκα γι’ αυτό. Όμως οι σφιχτές αγκαλιές, τα χαμόγελα και οι χαιρετισμοί ήταν συγκλονιστικά».
Σήμερα, η Μαρίνα Σπανού αναγνωρίζει τη δύναμη που έχει το κοινό πάνω της, αλλά και τη μαγική στιγμή που συνδέεται με τους ανθρώπους μέσα από τη μουσική. «Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για έναν μουσικό του δρόμου είναι να χαμογελάσεις και να σταθείς λίγο παραπάνω. Αυτή η σύνδεση είναι το πιο πολύτιμο δώρο», καταλήγει.
