Το πρώτο album του Sombr, I Barely Know Her, φέρνει πίσω όσα έλειπαν από την pop: ακατέργαστη ειλικρίνεια, λυρική ευαισθησία και ακαταμάχητη σκηνική ενέργεια. Ένα project που ήδη γράφει ιστορία
Ο Sombr έχει καταφέρει σε ελάχιστο χρόνο να βάλει ολόκληρη τη Νέα Υόρκη σε ρυθμό. Μόλις 20 ετών, ο καλλιτέχνης ανεβαίνει σε μια πρόχειρη σκηνή στη Canal Street και οι φωνές του κοινού γεμίζουν την ατμόσφαιρα σαν σειρήνα. Το πρώτο του album, I Barely Know Her, ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει σε λίγες ώρες, αλλά εκείνος θέλησε να το παρουσιάσει πρώτα μέσα στους ίδιους δρόμους που το ενέπνευσαν. Άνθρωποι κρεμασμένοι από φωταγωγούς, άλλοι στα ανοιχτά παράθυρα των πολυκατοικιών, ακόμα και οδηγοί λεωφορείων που έκοβαν ταχύτητα για να ρίξουν μια ματιά. Η εικόνα έμοιαζε να συμπυκνώνει απόλυτα το άλμπουμ: ανεπιτήδευτο, παθιασμένο, βουτηγμένο στη γοητεία της πόλης.
Το I Barely Know Her κινείται σε μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη ρεαλιστική Νέα Υόρκη και στην ονειρική εκδοχή της. Το single “12 to 12” είναι η πιο έντονη απόδειξη. Ένα κομμάτι που αναμειγνύει μπάσο μεθυστικό, synths που αιωρούνται και κρουστά που κόβουν σαν ξυράφι. Ο Sombr, παρέα με τον παραγωγό Tony Berg, πλέκει μια ιστορία που κάνει τον χωρισμό να μοιάζει σχεδόν ελκυστικός. «Ξέρω ότι θες να με δεις στην κόλαση, αγάπη μου» τραγουδάει με τρόπο που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν τον πειράζει η βουτιά. Λίγο αργότερα όμως, η ψευδαίσθηση γκρεμίζεται με ένα γέφυρα που μοιάζει με εξομολόγηση: «Ίσως να έχω αυταπάτες κι η συμπεριφορά σου να είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο».
📌 Διαβάστε Επίσης: Sombr: Κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ και ετοιμάζει sold-out περιοδεία
Ο Sombr διασκορπίζει τέτοιες συγκλονιστικές παραδοχές σε όλο το άλμπουμ. Σαν μικρά κομμάτια αλήθειας που σπάνε μέσα στη φωτιά της μουσικής. Στο κλείσιμο, με το “Under the Mat”, λέει: «Έμαθα να διαβάζω τα μάτια της και να ξέρω πότε λέει ψέματα. Την είδα να αρχίζει να με μισεί». Ένα κομμάτι που μοιάζει με καθρέφτη των πιο δύσκολων στιγμών του έρωτα. Και εδώ ξεχωρίζει κάτι που σπάνια βλέπουμε σε νεαρούς καλλιτέχνες: μια αυτοπεποίθηση τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική, που κάνει τον Sombr να μοιάζει πιο ώριμος από την ηλικία του.
Παράλληλα, η αφέλεια της νιότης φαίνεται καθαρά στα ερωτήματα που τον καίνε. «Είναι έγκλημα να δίνεις τόση αγάπη σε κάποιον, που τελικά δεν σου μένει τίποτα για τον εαυτό σου;» ρωτάει στο “Dime”. Η αγωνία και η αφέλεια συνυπάρχουν, δημιουργώντας ένα μείγμα αφοπλιστικό.
📌 Διαβάστε Επίσης: Addison Rae – Sombr: Η χημεία του “12 to 12” απογειώνει το indie-pop video της χρονιάς
Φυσικά, υπάρχουν και πιο αδύναμες στιγμές. Το “We Never Dated” χάνει λίγο από τη σπιρτάδα που χαρακτηρίζει τα υπόλοιπα τραγούδια, ειδικά δίπλα στο “Canal Street”. Εκείνο είναι η καρδιά του άλμπουμ: μια μπαλάντα που σπάει καρδιές με bluesy κιθάρα, φέρνοντας στο μυαλό την Olivia Rodrigo και το «Traitor». Και όπως εκείνη, έτσι κι ο Sombr σέβεται το κλασικό pop τραγούδι, με κάθε κομμάτι να ξεπερνά τα τρία λεπτά και να καταλήγει σε ένα γέφυρα που κορυφώνεται με ένταση. Το “Come Closer” θα μπορούσε να ήταν η κορυφή, γεμάτο μελωδικές αρμονίες, όμως το “12 to 12” παραμένει το αληθινό highlight.
Το “Canal Street” διαρκεί πέντε λεπτά και δεν αφήνει δευτερόλεπτο να πάει χαμένο. Στους στίχους του, ο Sombr μοιάζει να ρωτάει έναν παλιό έρωτα: «Καπνίζεις ακόμα στο μπαλκόνι; Ο αδελφός σου είναι ακόμα στο νοσοκομείο; Με ακούς να φωνάζω για σένα στο ραδιόφωνο;». Ένα μείγμα προσωπικής εξομολόγησης και δημόσιας απογύμνωσης, που θυμίζει γιατί η μουσική μπορεί να γίνει το πιο δυνατό ημερολόγιο.
📌 Διαβάστε Επίσης: “Undressed”: Το τραγούδι του Sombr που μιλά για όλα όσα δεν λέμε εύκολα
Και όλα αυτά συνδέονται με μια πορεία ήδη εντυπωσιακή: “Back to Friends” και “Undressed” άνοιξαν τον δρόμο, ενώ το “Crushing” που ανοίγει το άλμπουμ είναι γεμάτο απρόσμενα μουσικά στοιχεία. Όλα δείχνουν πως ο Sombr δεν ήρθε απλά για να περάσει. Ήρθε για να αλλάξει τα δεδομένα.
Στην παρουσίαση του δίσκου, ο ίδιος αστειεύτηκε πως κάποιος έγραψε πάνω σε αφίσα του ότι «το Rock & Roll είναι νεκρό και εσύ το σκότωσες». Η απάντησή του; Ένα ξερό «fuck that person» και μια βουτιά στο επόμενο κομμάτι. Η σκηνή θύμισε έντονα τις προβοκατόρικες εμφανίσεις του Matty Healy με τους The 1975 στο Coachella, όταν η οθόνη έγραφε «Rock & Roll Is Dead». Αν πράγματι έχει πεθάνει, ας είναι. Η pop όμως είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Και το αποδεικνύει ο Sombr.
