Η μουσική έχει την ικανότητα να μας ταξιδεύει. Όχι μόνο να εκφράζει συναισθήματα ή να αναδεικνύει κοινωνικά ζητήματα, αλλά και να μας αποσπά από την πραγματικότητα. Υπάρχουν στιγμές που δεν θέλεις λόγια – θέλεις απλώς να χαθείς μέσα στους ήχους.
Κι αν είσαι, όπως ήμουν κι εγώ, λάτρης των στίχων, είναι εύκολο να υποτιμήσεις την αξία της ορχηστρικής μουσικής. Όμως με τα χρόνια, μέσα από καλλιτέχνες όπως ο Herbie Hancock ή ο Miles Davis, ανακάλυψα ότι η μουσική χωρίς λόγια μπορεί να πει πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορεί να εκφράσει ένας στίχος.
Ας μην το παίζω όμως ψαγμένος – ναι, ακούω τζαζ, αλλά στην κουζίνα μου πρωταγωνιστούν ο Hans Zimmer και ο John Williams. Μαγειρεύοντας, φαντάζομαι ότι το μαχαίρι μου είναι φωτόσπαθο και τα κρεμμύδια που κόβω πλανήτες του Γαλαξία. Ναι, τόσο βαθιά είμαι μέσα στο soundtrack της ζωής μου.
Κι αν υπάρχει ένας συνθέτης που άλλαξε για πάντα το πώς ακούμε τον κινηματογράφο, αυτός είναι ο John Williams με τη μουσική του για τον Πόλεμο των Άστρων. Έφτιαξε ένα ηχητικό σύμπαν, όμως το soundtrack του, όσο εντυπωσιακό και να ήταν, δεν είχε φτιαχτεί για τα charts – αλλά για να δώσει πνοή σε μία διαστημική όπερα.
Όμως κάποιος σκέφτηκε: «Κι αν αυτή η μουσική μπορούσε και να χορευτεί;» Έτσι εμφανίστηκε ο Meco (κατά κόσμον Domenico Monardo). Το 1977, με αφορμή τον απόλυτο κινηματογραφικό πυρετό της εποχής, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τίτλο Music Inspired By Star Wars and Other Galactic Funk. Πήρε το εμβληματικό θέμα του Williams και του έδωσε ρυθμό, μπασογραμμές και ντίσκο λάμψη.
Το αποκορύφωμα ήταν το κομμάτι “Star Wars Theme/Cantina Band”, ένας συνδυασμός ντίσκο και διαστημικού ρομαντισμού. Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε το κοινό της εποχής – και έγινε η μοναδική ορχηστρική σύνθεση στην ιστορία που έγινε πλατινένια.
Όλα αυτά έγιναν στο αποκορύφωμα της επιτυχίας του Star Wars: Επεισόδιο IV – Μια Νέα Ελπίδα, που κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1977. Η ταινία έσπασε τα ταμεία (461 εκατ. δολάρια στις ΗΠΑ και 314 εκατ. στο εξωτερικό), ξεπερνώντας ακόμα και τα Σαγόνια του Καρχαρία. Κέρδισε επτά Όσκαρ και αναγνωρίστηκε ως έργο “πολιτιστικής, ιστορικής και αισθητικής σημασίας”.
Έτσι, μέσα από μια κινηματογραφική έκρηξη και ένα ντίσκο ανακάτεμα, γεννήθηκε το πιο απίθανο μουσικό φαινόμενο: μια ορχηστρική διασκευή του Star Wars που δεν ταξίδεψε απλώς στο διάστημα — αλλά και στις κορυφές των charts.
