Δύο διαφορετικές εποχές, δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στη μουσική
Η Tina Turner δεν δίστασε ποτέ να εκφράσει τη γνώμη της — είτε πάνω στη σκηνή, είτε μακριά από τα φώτα. Παρότι η πορεία της σημαδεύτηκε από προσωπικές τραγωδίες και τεράστιες προκλήσεις, η σκηνή ήταν πάντα το καταφύγιό της. Εκεί μπορούσε να είναι αληθινή, απελευθερωμένη, άγρια — όπως μόνο εκείνη ήξερε. Και όπως είναι φυσικό, δεν χάριζε εύκολα τον θαυμασμό της σε κανέναν.
Η Rihanna έχει φωνή – αλλά δεν πείθει με τα λόγια της, σύμφωνα με την Turner
Παρά την τεράστια εκτίμηση στο ταλέντο και τη δουλειά της Rihanna, η Turner είχε δηλώσει κάποτε: «Μου αρέσει η Rihanna, αλλά οι στίχοι της είναι λίγο… κιτς». Η ίδια, όταν είναι στο σπίτι, ακούει New Age, ενώ στο αυτοκίνητο προτιμά Pink Floyd, The Rolling Stones και Dido.
Δύο σχολές σκέψης – Μία Turner, μία Rihanna
Η Tina Turner μεγάλωσε και δημιουργούσε σε μια εποχή που τα τραγούδια έπρεπε να λένε μια ιστορία, να σε οδηγούν σε ένα συναισθηματικό ταξίδι. Τραγούδια όπως το “The Best” είναι χτισμένα σαν αφηγήσεις. Η Rihanna, από την άλλη, εκπροσωπεί μια εποχή που δίνει περισσότερο έμφαση στο συναίσθημα της στιγμής – είτε αυτό είναι έρωτας, είτε πόνος, είτε δυναμισμός. Ένα τραγούδι όπως το “Stay” δεν χρειάζεται σενάριο – αρκεί το συναίσθημα.
Το “κιτς” της Rihanna είναι τελικά το μυστικό της;
Για κάποιους, η απλότητα μπορεί να μοιάζει ρηχή. Για άλλους, είναι ακριβώς αυτή η “αμεσότητα” που κάνει τη Rihanna να μιλά σε εκατομμύρια ανθρώπους. Δεν χρειάζεται πάντα να υπάρχουν λογοτεχνικές μεταφορές ή σύνθετα νοήματα. Μερικές φορές, η δύναμη βρίσκεται στο να πεις απλώς: «Χρειάζομαι κάποιον.»
Δύο γενιές, δύο διαφορετικές αφηγήσεις – και οι δύο αυθεντικές
Δεν είναι θέμα αν κάποια είναι “καλύτερη”. Η Tina Turner έθεσε τα θεμέλια. Η Rihanna έχτισε πάνω σε αυτά, αλλά με τους δικούς της κανόνες. Και παρότι η Turner ίσως να μην ενθουσιάστηκε με τα στιχουργικά μονοπάτια της νεότερης pop σκηνής, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως και οι δύο άφησαν – και αφήνουν – ισχυρό αποτύπωμα.
