Το πείραμα συνιστά ένα εργαλείο στην επιστημονική έρευνα που μας βοηθά να αποκαλύψουμε τα μυστικά της φύσης, να εντοπίσουμε τους νόμους της και να αναπτυχθούν θεωρίες που εξηγούν τα φαινόμενα.
Η επιστήμη συχνά συσχετίζεται με την ταχύτητα και την ενέργεια, όμως υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ο χρόνος ρέει αργά.
Αναφερόμαστε στο πείραμα «Pitch drop». Το πείραμα αυτό ξεκίνησε το 1927 από τον καθηγητή φυσικής, Thomas Parnell, στο Πανεπιστήμιο του Queensland στην Αυστραλία.
Είναι το μακροχρόνιο εργαστηριακό πείραμα στην ιστορία και έχει καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες.
Το πείραμα εξετάζει τη συμπεριφορά μιας ουσίας που μοιάζει με πίσσα, η οποία, αν και φαίνεται στερεή, εντούτοις συμπεριφέρεται ως παχύρευστο υγρό.
Το ιξώδες της πίσσας είναι περίπου 100 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από του νερού, γεγονός που σημαίνει ότι σταγγίζει εξαιρετικά αργά. Η αργή απελευθέρωση της είναι ο κύριος λόγος που το πείραμα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, απαιτώντας έτσι έναν επιπλέον αιώνα.
Όλα έγιναν το 1927, όταν ο καθηγητής Parnell θέρμανε ένα δείγμα πίσσας και το τοποθέτησε σε ένα σφραγισμένο χωνί. Μετά από τρία χρόνια αναμονής ώστε η πίσσα να «κρυώσει», έκοψε το κάτω μέρος του χωνιού περιμένοντας να αρχίσει η ροή της σε ένα δοχείο από κάτω.
Από την αρχή του πειράματος, χρειάστηκαν οχτώ χρόνια για να πέσει η πρώτη σταγόνα, και στα επόμενα 40 χρόνια σημειώθηκαν μόλις πέντε πτώσεις. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η πιο πρόσφατη πτώση καταγράφηκε τον Απρίλιο του 2014, φέρνοντας το συνολικό αριθμό στις εννέα σταγόνες.
Η επόμενη πτώση αναμένεται να συμβεί μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Ωστόσο, λόγω τεχνικών προβλημάτων, κανείς δεν έχει παρακολουθήσει ζωντανά τη ροή της πίσσας, παρόλο που το πείραμα μπορεί να παρακολουθηθεί διαδικτυακά μέσω κάμερας που έχει εγκατασταθεί.
Μετά τον θάνατο του καθηγητή Parnell, το πείραμα ανέλαβε ο καθηγητής John Mainstone το 1961. Ο Mainstone αφιέρωσε μεγάλο μέρος της καριέρας του στην συνέχιση του πειράματος μέχρι τον θάνατό του το 2013. Ο τωρινός υπεύθυνος και επιβλέπων καθηγητής του «Pitch Drop» είναι ο Andrew White.
Το πείραμα, που συνεχίζεται εδώ και σχεδόν 100 χρόνια, έχει προσελκύσει την προσοχή πολλών ανθρώπων λόγω της αργής και φαινομενικά βαρετής διαδικασίας. Παρόλο που φαίνεται απλό, απαιτεί μεγάλη υπομονή για την ολοκλήρωσή του.
Ξεχωριστό είναι το γεγονός ότι το πείραμα διεξάγεται μέσα στο πανεπιστήμιο, κάτι που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ελεγχόμενες συνθήκες, κι έτσι οι μεταβολές θερμοκρασίας με την αλλαγή των εποχών μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την ροή των σταγόνων.
