Ο Τζιμ Μόρισον παραμένει μια μυστηριώδης φιγούρα και θεωρείται μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες στην ιστορία του ροκ εν ρολ.
Η μουσική του, ως ροκ θρύλος που έζησε και πέθανε με τον ίδιο τρόπο, υπήρξε πρωτοποριακή και άφησε ανεξίτηλο στίγμα σε κορυφαίους μουσικούς, καλλιτέχνες και ποιητές του 20ού και 21ου αιώνα.
Αντισυμβατικός και επαναστάτης, ο Μόρισον μαγνήτιζε με τη σκηνική του παρουσία και τη φλογερή του ποιητική έκφραση, που συχνά άγγιζε τα όρια της τρέλας. Γεννημένος σαν σήμερα, παραμένει ένα άλυτο μυστήριο στον κόσμο της μουσικής, όπως αυτή υπήρχε πριν μετατραπεί σε μια τεράστια βιομηχανία.
Ως άνθρωπος που επέλεξε να ζήσει με τους δικούς του κανόνες, δεν δίστασε να αποκαλύψει τόσο τη δόξα όσο και την άγρια πλευρά του. Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Για να δημιουργήσει κανείς, πρέπει πρώτα να καταστρέψει».
Ίσως αυτό να ήταν το βασικό μότο που καθόρισε τη ζωή του έως τον πρόωρο θάνατό του.
Τιμώντας τον βασιλιά του ροκ, Τζιμ Μόρισον, ακολουθούν εννέα άγνωστες πτυχές της ζωής του:
- Παρά τη διαβόητη σκηνική του παρουσία, συχνά ερμηνευμένη ως υπερσεξουαλική, ο Μόρισον ήταν ντροπαλός. Στα πρώτα χρόνια των Doors τραγουδούσε με την πλάτη στο κοινό.
- Ο Χάρισον Φορντ δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη και κάμερας για τους Doors, όμως ο Μόρισον έδειχνε αδιαφορία.
- Ο Μόρισον είχε δηλώσει το 1966 ότι θα σκηνοθετούσε τον “θάνατό” του για να αυξήσει τη φήμη του συγκροτήματος, πρόβλεψη που απέκτησε μακάβρια σημασία όταν πέθανε πέντε χρόνια αργότερα.
- Στην εκπομπή The Ed Sullivan Show, αγνόησε την απαίτηση να αλλάξει στίχους από το “Light My Fire”, οδηγώντας σε διαρκή αποκλεισμό από την εκπομπή.
- Το νεκροταφείο Père Lachaise στο Παρίσι, όπου είναι θαμμένος, δέχεται συνεχείς επισκέψεις, κάνοντάς τον δεύτερο δημοφιλέστερο προορισμό μετά τον Πύργο του Άιφελ.
- Ο Μόρισον αγαπούσε τον Φρανκ Σινάτρα και ηχογράφησε το Strange Days χρησιμοποιώντας το μικρόφωνο του.
- Παρά την εικόνα του μποέμ, είχε δείκτη ευφυΐας 149 και πάθος για την ποίηση, εμπνευσμένος από λογοτέχνες όπως ο Γουίλιαμ Μπλέικ.
Η ελληνική επιγραφή στον τάφο του, «Κατά τον δαίμονα εαυτού», υποδηλώνει ότι έζησε με βάση τους προσωπικούς του κανόνες. Αυτή η φράση συνοψίζει τη φιλοσοφία του: μια ζωή εναρμονισμένη με την εσωτερική ελευθερία.
