Η είδηση του θανάτου του Μανώλη Λιδάκη σε ηλικία 65 ετών προκάλεσε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και σε όσους τραγούδησαν τα κομμάτια του στα ξενύχτια τους, τα αφιέρωσαν σε αγαπημένους ή τα συνέδεσαν με καλοκαιρινούς έρωτες του παρελθόντος.
Η μακρά πορεία του στη μουσική ξεκίνησε δεκαετίες νωρίτερα, όταν ζούσε ακόμα στην Κρήτη και είχε δημιουργήσει ένα μικρό συγκρότημα με τους φίλους του. Τη δεκαετία του ’70 άρχισε να εμφανίζεται σε συναυλίες με τις φιλαρμονικές ορχήστρες του Δήμου Ηρακλείου, παίζοντας ευφώνιο και τρομπέτα.
Σε μια παλαιότερη συνέντευξή του στο Δίφωνο, είχε περιγράψει μια χαρακτηριστική εμπειρία από τα πρώτα του βήματα: Όταν ήταν ακόμη άγνωστος, του ζήτησαν από ένα ταβερνάκι να τραγουδήσει. Αρχικά το έκανε για εξυπηρέτηση, αλλά όταν αποφάσισε να σταματήσει, του πρόσφεραν τα διπλά χρήματα για να συνεχίσει. Το ίδιο επαναλήφθηκε την επόμενη εβδομάδα.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1982, μετακόμισε στην Αθήνα και συμμετείχε στο talent show της ΕΡΤ «Να η Ευκαιρία», που ανέδειξε σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως η Γλυκερία, ο Βασίλης Λέκκας και η Νένα Βενετσάνου.
Με γοργούς ρυθμούς υπέγραψε συμβόλαιο με τη Minos EMI και το 1983 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο «Μετά από Σένα» σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού και στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου. Ακολούθησαν συνεργασίες με κορυφαίους δημιουργούς, όπως ο Νίκος Ξυδάκης στο «Πρώτο Βράδυ στην Αθήνα» και ο Αντώνης Βαρδής στο «Κουράστηκα να υποκρίνομαι».
Το 1986, κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Ζήσε όπως σ’ αρέσει», ενώ το 1994 συμμετείχε στο «Ο Παράξενος Ερωμένος» του Σπύρου Ιωαννίδη, τραγουδώντας δίπλα στη Σοφία Βόσσου, τον Μιχάλη Δημητριάδη και την Αρλέτα.
Στην πορεία του συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα, όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Νίκος Ζούρνης, η Νένα Βενετσάνου, ο Παντελής Θαλασσινός και ο Λάκης Ορφανίδης, αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στο ελληνικό τραγούδι.
Από τα πρώτα του βήματα μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του, ο Μανώλης Λιδάκης κατάφερε με τη μοναδική εκφραστικότητα της φωνής του να αγγίξει χιλιάδες ψυχές. Γιατί, ποιος δεν έχει τραγουδήσει – έστω και λίγο μεθυσμένος, έστω και πολύ ερωτευμένος – το «Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος, μάτια μου, γι’ αυτό, για να σε συναντήσω»;
Ας κάνουμε, λοιπόν, μια αναδρομή στα τραγούδια που δεν συνόδευσαν απλώς τα ταξίδια μας, αλλά έγιναν κομμάτι της ζωής και των συναισθημάτων μας.
