Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που δύσκολα θα παραδεχτεί ότι φοβήθηκε, αυτός είναι ο Noel Gallagher. Ο κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των Oasis έχει περάσει δεκαετίες χτίζοντας το προφίλ του αλύγιστου rock star, με φρύδια μονίμως σουφρωμένα και γλώσσα που δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Από τότε που οι Oasis έσκασαν σαν βόμβα στη βρετανική σκηνή, ο Noel φαινόταν να ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Η επιτυχία ήρθε καταιγιστικά με κομμάτια όπως το “Supersonic” και το “Wonderwall”, και το δίδυμο των αδερφών Gallagher άρχισε να θεωρείται σχεδόν άτρωτο. Όποιος δεν ήταν “μέσα” στην μπάντα, ήταν απλώς ένας ακόμα “knobhead” για τον Noel.
Ο Άνθρωπος που Πραγματικά τον Έκανε να Τρέμει
Κι όμως, μέσα στην καταιγίδα της επιτυχίας, σε μια εποχή που οι Oasis προετοιμάζονταν να παίξουν μπροστά σε 250.000 άτομα στο Knebworth, υπήρξε ένα άλλο live που λύγισε τον Noel: μια πρόσκληση από τον ίδιο τον Burt Bacharach.
Ο θρυλικός Αμερικανός συνθέτης τον κάλεσε να ανέβει μαζί του στη σκηνή του Royal Festival Hall στο Λονδίνο για να τραγουδήσουν το “This Guy’s in Love With You” — ένα κομμάτι που ο Noel λάτρευε, τόσο πολύ που παραδέχτηκε πως έκλεψε λίγη από τη μαγεία του για την εισαγωγή του “Half The World Away”.
Το να τραγουδήσει δίπλα στον Bacharach, όμως, δεν ήταν τόσο απλό όσο φαινόταν. «Ήταν με διαφορά η πιο αγχωτική μέρα της ζωής μου», θυμάται ο Noel. «Πιο πολύ κι από όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου. Πιο πολύ κι από τις συναντήσεις με δικηγόρους. Αν επιβίωσα από εκείνη τη μέρα, μπορώ να επιβιώσω απ’ οτιδήποτε».
Ένας Rock Star με Άγχος (Ναι, Υπάρχει κι Αυτό)
Το συγκλονιστικό είναι πως η συγκεκριμένη εμφάνιση συνέβη το 1996 — στην κορυφή της δόξας των Oasis, μόλις λίγες εβδομάδες πριν τη θρυλική διπλή συναυλία στο Knebworth. Εκεί όπου ο ίδιος και ο αδελφός του θα έβγαιναν μπροστά σε ένα ανθρώπινο ποτάμι, γεμάτο κραυγές και λατρεία.
Κι όμως, εκείνη η ήρεμη σκηνή με τον Bacharach, μπροστά σε ένα μάλλον ήσυχο και ευγενικό κοινό, τον φόβισε περισσότερο.
Ποιος να το έλεγε πως ο άνθρωπος που χαρακτήρισε δεκάδες συναδέλφους του «άχρηστους» και αρνούνταν κάθε έννοια του star system, θα πάθαινε τέτοιο τρακ για έναν ρομαντικό ντουέτο με τον Bacharach.
Αλλά έτσι είναι το μεγαλείο: δεν σε κατακτά εκεί που το περιμένεις, σε χτυπά απροειδοποίητα, σε ένα ήσυχο πιάνο, σε ένα τραγούδι γεμάτο αγάπη, ευθραυστότητα και μελωδία.
