Η μουσική βιομηχανία συχνά ρομαντικοποιεί τον πόνο, όμως οι γυναίκες καλλιτέχνες πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα. Από την Amy Winehouse έως τη Duffy, πολλές επιτυχημένες τραγουδίστριες έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με ανελέητη πίεση, κακοποίηση και σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας.
Η Σκοτεινή Πλευρά της Δόξας
Στις αρχές του 2025, η Lily Allen ανακοίνωσε ότι θα κάνει διάλειμμα από το επιτυχημένο podcast της Miss Me? λόγω επιδεινούμενων ψυχικών δυσκολιών. «Δυσκολεύομαι να ενδιαφερθώ για οτιδήποτε. Βρίσκομαι σε μια καθοδική πορεία που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο», δήλωσε, αποκαλύπτοντας πως οι κρίσεις πανικού την ανάγκασαν να απομονωθεί.
Δεν είναι η μόνη. Η Florence Welch, που γνώρισε τεράστια επιτυχία με το Lungs (2009), έχει μιλήσει ανοιχτά για τον αγώνα της με τον αλκοολισμό, τις διατροφικές διαταραχές και το μετατραυματικό στρες. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη αφήγηση που συνδέει την τέχνη με τον ψυχικό πόνο, η ίδια έχει δηλώσει: «Κατάφερα να πετύχω παρά τους δαίμονές μου, όχι εξαιτίας τους.»
Έμφυλη Βία και Σιωπή στη Μουσική Βιομηχανία
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά:
- 3 στις 5 γυναίκες στη μουσική βιομηχανία έχουν βιώσει σεξουαλική παρενόχληση.
- 1 στις 5 έχει υποστεί σεξουαλική επίθεση.
- 70% των θυμάτων δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά, φοβούμενες επαγγελματικά αντίποινα.
Η Duffy, η οποία το 2008 σημείωσε τεράστια επιτυχία με το Rockferry, εξαφανίστηκε από τη δημόσια ζωή για μια δεκαετία. Το 2020 αποκάλυψε ότι είχε απαχθεί, ναρκωθεί και κακοποιηθεί σεξουαλικά, γεγονός που την οδήγησε σε χρόνια απομόνωση και βαθιά κατάθλιψη.
Η Lily Allen υπέστη συστηματική παρενόχληση από έναν διώκτη, ο οποίος τελικά εισέβαλε στο σπίτι της και απείλησε τη ζωή της. Παρόμοιες εμπειρίες έχουν καταγράψει πολλές γυναίκες καλλιτέχνες, ενώ το 56% όσων κατήγγειλαν παρενόχληση δηλώνουν ότι οι αναφορές τους αγνοήθηκαν.
Από την Amy Winehouse στο Σήμερα: Τι Έχει Αλλάξει;
Ο θάνατος της Amy Winehouse το 2011 λειτούργησε ως ένα τραγικό καμπανάκι αφύπνισης, αναδεικνύοντας την ανάγκη για μεγαλύτερη υποστήριξη της ψυχικής υγείας των καλλιτεχνών. Ωστόσο, η βιομηχανία συνεχίζει να απαιτεί υπερβολική έκθεση και να πιέζει τις γυναίκες να ισορροπούν μεταξύ επιτυχίας και προσωπικού κόστους.
Όπως γράφει η ψυχοθεραπεύτρια Tamsin Embleton: «Η ρομαντικοποίηση του πόνου αποπροσανατολίζει από τη ζοφερή πραγματικότητα: πολλοί καλλιτέχνες πέθαναν από ψυχικές ασθένειες που θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί.»
Ίσως είναι ώρα η βιομηχανία να σταματήσει να γιορτάζει τον «βασανισμένο καλλιτέχνη» και να αρχίσει να προστατεύει όσους δημιουργούν τη μουσική που αγαπάμε.
