Από το σκοτάδι των φημών που τον ήθελαν νεκρό, μέχρι την απόλυτη προσωπική του αναγέννηση, ο Paul McCartney μοιράζεται πώς βρήκε ξανά τη φωνή του μετά το τέλος των Beatles
Λίγοι καλλιτέχνες έχουν αφήσει τόσο βαθύ αποτύπωμα στη μουσική ιστορία όσο ο Paul McCartney. Πάνω από μισό αιώνα μετά τη διάλυση των Beatles, ο θρύλος της μουσικής μιλάει ξανά για τη σκοτεινή περίοδο που ακολούθησε το τέλος του συγκροτήματος και για τις φήμες που, για χρόνια, τον ήθελαν… νεκρό. Κι όμως, ο ίδιος σήμερα παραδέχεται πως, με έναν τρόπο, εκείνες οι παράλογες φήμες δεν απείχαν τόσο από την αλήθεια.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν οι Beatles βρίσκονταν στο απόγειο της δόξας τους, ο McCartney βρέθηκε στο επίκεντρο μιας απίστευτης θεωρίας συνωμοσίας. Φήμες έλεγαν πως είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ότι η μπάντα τον είχε αντικαταστήσει με κάποιον σωσία. Οι οπαδοί αναζητούσαν «σημάδια» παντού – στο εξώφυλλο του Abbey Road, όπου περπατούσε ξυπόλυτος, στα λόγια του John Lennon στο “Strawberry Fields Forever”, ακόμη και στις φωτογραφίες των άλμπουμ που, δήθεν, έκρυβαν μυστικά μηνύματα.
📌 Διαβάστε Επίσης: John Lennon – Paul McCartney: Η μπάρα σοκολάτας που άλλαξε για πάντα τη μουσική
Παρόλο που ο McCartney είχε πράγματι εμπλακεί σε δύο μικρά ατυχήματα εκείνη την περίοδο, ήταν απολύτως καλά. Ωστόσο, η φήμη φούντωσε όταν ένας φοιτητής δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο “Is Beatle Paul McCartney Dead?”, δίνοντας νέα ώθηση σε έναν αστικό μύθο που εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά. Από τότε, ο θρύλος του “νεκρού Paul” δεν σταμάτησε ποτέ να στοιχειώνει τη λαϊκή κουλτούρα.
Περισσότερα από πενήντα χρόνια αργότερα, ο McCartney γράφει ένα προσωπικό κείμενο και εξομολογείται πως εκείνη η περίοδος ήταν για εκείνον η πιο δύσκολη της ζωής του. «Το πιο παράξενο απ’ όλα ήταν ότι άρχισα κι εγώ να το σκέφτομαι», γράφει. «Ίσως, με κάποιον τρόπο, ήμουν κι εγώ νεκρός. Όχι σωματικά, αλλά μέσα μου. Ένας 27χρονος πρώην Beatle, που έβλεπε τη ζωή του να καταρρέει και έπρεπε να ξαναγεννηθεί από την αρχή.»
Η διάλυση των Beatles το 1970 άφησε τον McCartney σε πλήρη σύγχυση. Η αποχώρηση του Lennon, οι δικαστικές διαμάχες και η πίεση των μέσων τον οδήγησαν σε μια περίοδο βαριάς κατάθλιψης. Για να ξεφύγει, πήρε τη σύζυγό του Linda και τη μικρή τους κόρη Mary και απομονώθηκαν σε μια φάρμα στη Σκωτία. Εκεί, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προσπάθησε να ξαναβρεί τον εαυτό του.
📌 Διαβάστε Επίσης: Paul McCartney: Το “Help!” επέστρεψε στη σκηνή μετά από 60 χρόνια και συγκίνησε το κοινό
Η ζωή στο αγρόκτημα, όπως αφηγείται, δεν ήταν καθόλου εύκολη. «Η Linda δεν ήταν καλή μαγείρισσα τότε», θυμάται με χιούμορ. «Κι εγώ δεν ήξερα τίποτα από δουλειές της φάρμας. Όμως αυτό ήταν που μας έσωσε. Το ότι έπρεπε να μάθουμε τα πάντα από την αρχή, μας έδωσε μια νέα ενέργεια.» Εκεί, μέσα στην απομόνωση και το σκοτσέζικο τοπίο, ο McCartney άρχισε να γράφει ξανά μουσική, να πειραματίζεται και να ανακαλύπτει τι σημαίνει δημιουργία χωρίς πίεση.
Λίγο αργότερα, γεννήθηκαν οι Wings – το νέο συγκρότημα που δημιούργησε με τη Linda και τον Denny Laine. «Για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωσα ελεύθερος», γράφει. «Ήμουν εγώ αυτός που οδηγούσε τη ζωή μου. Ο παλιός Paul είχε πεθάνει, κι ένας καινούργιος είχε γεννηθεί.»
📌 Διαβάστε Επίσης: Όταν ο Leonardo DiCaprio τραγούδησε Oasis δίπλα στον Paul McCartney
Σήμερα, καθώς κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο με τίτλο “Wings: The Story Of A Band On The Run”, ο McCartney επιστρέφει στα χρόνια εκείνα με άλλη ματιά. Το έργο συγκεντρώνει πάνω από 42 ώρες ανέκδοτων συνεντεύξεων, φωτογραφίες που δεν έχουν ξαναδημοσιευθεί, αποσπάσματα από τα προσωπικά του ημερολόγια και στίχους γραμμένους στο χέρι. Είναι μια ειλικρινής ματιά σε μια εποχή που τον καθόρισε – όχι μόνο ως μουσικό, αλλά ως άνθρωπο.
Το βιβλίο δεν είναι απλώς μια βιογραφία. Είναι μια επιστροφή στις ρίζες, ένα ταξίδι πίσω στη δεκαετία που ο McCartney πάλευε να σταθεί στα πόδια του, μετά την καταιγίδα των Beatles. Μέσα από τις σελίδες του ξεπροβάλλουν η Linda, οι κόρες του Mary και Stella, ο John Lennon, ο George Harrison, ο Ringo Starr, ο Denny Laine και πολλοί ακόμη που βρέθηκαν στο πλευρό του. Μαζί συνθέτουν το πορτρέτο ενός ανθρώπου που έμαθε να μετατρέπει την απώλεια σε έμπνευση.
Στο ίδιο άρθρο, ο McCartney εξομολογείται πως, για χρόνια, δυσκολευόταν να αποδεχθεί ότι το κεφάλαιο των Beatles είχε κλείσει οριστικά. «Ήταν η ζωή μου. Ήλπιζα πάντα πως μια μέρα θα επιστρέφαμε όλοι μαζί στο στούντιο, πως ο John θα έλεγε “πάμε να δουλέψουμε ξανά”. Αλλά αυτή η μέρα δεν ήρθε ποτέ», λέει με μια γλυκιά μελαγχολία.
Αντί να παραδοθεί στη νοσταλγία, ο McCartney βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει. Από τα πρώτα άλμπουμ των Wings μέχρι τις προσωπικές του δουλειές, έδειξε ότι μπορεί να σταθεί μόνος του – και να το κάνει με τεράστια επιτυχία. Η μουσική του έγινε πιο ώριμη, πιο προσωπική, μα πάντα αυθεντική. Όπως και ο ίδιος, που δεν σταμάτησε ποτέ να επανεφευρίσκει τον εαυτό του.
Κοιτώντας πίσω, ο Paul McCartney μοιάζει να έχει συμφιλιωθεί με εκείνη τη «νεκρή» εκδοχή του εαυτού του. Ίσως γιατί καταλαβαίνει πλέον ότι για να ξαναγεννηθείς, πρέπει πρώτα να αφήσεις κάτι πίσω. Οι φήμες που κάποτε τον ήθελαν να μην είναι πια εδώ, έγιναν, χωρίς να το ξέρει κανείς, μια παράξενη μεταφορά για την προσωπική του αναγέννηση.
Και ίσως τελικά εκείνη η θρυλική φράση – “Paul is dead” – να μην ήταν εντελώς ψέμα. Γιατί ο παλιός Paul πράγματι έφυγε το 1969. Μα ο καινούργιος, αυτός που βγήκε από τις στάχτες, είναι ακόμη εδώ, πιο ζωντανός από ποτέ, αποδεικνύοντας ότι οι αληθινοί θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ.